นิยายติดหนี้มาเฟีย จบแล้ว ไม่ติดเหรียญ

ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร กรอกชื่อด้วยนะ _________ กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ หรือข้อมูลผิดพลาดครับ : _____________________________ ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย

แม็กซ์ หรือ แม็กซิมัส โจว อภิโชติชัยชาญ หนุ่มหล่อลูกครึ่งไทย จีน อเมริกา เจ้าของท่าเรือและธุรกิจสีเทาอีกหลายอย่าง เป็นมาเฟียตัวร้ายแถวต้นๆ เป็นคนเงียบขรึม ไม่ค่อยพูด ชอบเอาชนะ โหดร้าย ทำได้ทุกอย่างเพื่อสิ่งที่ต้องการ

....................................................................................................................................................................................................................

ครีม หรือ คริมา แจ้งกระจ่าง เด็กกำพร้าที่ถูกทิ้งไว้ท่าเรือ มีแค่สร้อยที่ใส่ติดตัว และ กล่องใบหนึ่งที่ถูกปิดไว้อย่างแน่นหนา ไม่ว่าจะทำยังไงก็เปิดไม่ได้ ไม่รู้ที่ไปที่มาของตนเอง รูปร่างสวย ขาวเหมือนสาวญี่ปุ่น เป็นคนเรียบร้อยแต่แอบเซ็กซี่ แต่เพราะเหตุการณ์บางอย่างจึงทำให้เธอเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ

....................................................................................................................................................................................................

ส่งใจช่วยนางเอกกันด้วยนะคะ ความสวย ความเซ็กซี่ของนางเอกจะช่วยให้เอาตัวรอดได้หรือไม่. พระเอกจะร้ายแค่ไหน ร่วมลุ้นไปด้วยกันเลย

................................................................................................................................................................................

ปล. บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อหา ทุกตัวอักษรถูกกลั่นมาจากจินตนาการของ THE LIGHT เอง ตัวละคร เนื้อหาและการดำเนินเรื่องถูกเขียนขึ้นมาเพื่อเพิ่มอรรถรสให้กับนิยายเพียงเท่านั้นไม่ได้มีอยู่จริงๆ ไม่อนุญาตให้นำไปทำซ้ำหรือดัดแปลง หากใครพบเห็นเนื้อหาคลายกันรบกวนแจ้งผู้เขียนด้วยค่ะ ทางผู้เขียนจะดำเนินการเอาเรื่องให้ถึงที่สุด

เมื่อพี่ชายฝาแฝดตัวแสบของฉันดันสร้างเรื่องโดยไปติดหนี้พนันที่บ่อนใหญ่ แล้วฉันดันเป็นสมบัติเพียงชิ้นเดียวที่มีค่าของเขา ฉันจึงถูกตีเป็นเงินตรา และนำตัวเองไปใช้หนี้แทนพี่ชายของฉัน ทำให้ฉันต้องกลายมาเป็นภรรยาของ เดรค โดยไม่เต็มใจ

แต่! ฉันไม่มีทางให้เขาโดนตัวของฉันง่าย ๆ เด็ดขาด ดังนั้นฉันต้องทำทุกวิธีทางเพื่อรักษาเวอร์จิ้นของฉันไว้ ไม่ให้ นายเดรค มาเฟียจอมโหด มาพรากมันไปจากฉันได้

“เงินมากมายขนาดนั้น ฉันจะไปหาจากที่ไหนมาช่วยพี่ได้?” ฉันตอบกลับไปด้วยสายตาที่เศร้าลง เพราะตัวฉันเองก็ไม่มีปัญญาไปหายืมเงินมากมายขนาดนั้นมาจากใครได้แน่ ๆ

“มีอีกทางหนึ่งที่เธอจะช่วยพี่ได้” แล้วจู่ ๆ แววตาที่เศร้าหมองของเขาก็มีประกายแห่งความหวังขึ้นมา

“ทางไหนหรอ?” ฉันถามกลับไปด้วยความหวังเช่นกัน แต่ฉันเองก็ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าเราจะยังมีทางออกอยู่อีกหรอ? เพราะจำนวนเงินมากมายขนาดนั้น เจ้าหนี้คงไม่ยอมปล่อยให้เราผ่อนแน่ ๆ เพราะขืนผ่อนไป ชาตินี้ฉันจะช่วยพี่ต้นกล้าผ่อนหมดหรือเปล่าก็ไม่รู้

“แต่สัญญากับพี่ก่อนได้ไหม? ว่าเธอจะช่วยพี่” น้ำเสียงของเขาเต็มไปการอ้อนวอนและขอร้อง เพราะฉันคือที่พึ่งเดียวของเขาเท่านั้น

“ตกลง ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนฉันก็ช่วยพี่ทั้งนั้น”

“มาเฟียที่เป็นเจ้าหนี้ของพี่ เขารู้ว่าต้นข้าวเป็นเพียงสมบัติชิ้นเดียวในชีวิตของพี่ เขาจึงเสนอมาว่า ให้ต้นข้าวไปเป็นภรรยาของเขา 1 ปี แลกกับเงิน 10 ล้านของเขา”

“ฮ่ะ!” ฉันแทบเป็นลมล้มจับกับพื้นทันที นี้มันขอเสนอบ้าบออะไรกันเนี่ย งืออออออออออออ

ให้เป็นภรรยาของมาเฟียเนี่ยนะ ถึงจะแค่ 1 ปี แต่ฉันรู้สึกยาวนานเป็นสิบชาติแน่ ๆ

“จริง ๆ แล้วพี่รักต้นข้าวมาก พี่ก็เลยมาถามเธอก่อน” เขายังคงพูดต่อด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวลและความเครียด

มาเฟียที่ทรงอิทธิพลที่สุดในบราซิลเขาถูกขนานนามว่าเจ้าพ่อเเห่งความมืด ไม่มีใครล้วงรู้ความลับของเขา มือเข้าเปื้อนเลือดไม่ขาวสะอาด แต่อะไรที่เขาอยากจะได้ซึ่งมันชั่งท้าทายเขาซะเหลือเกิน หึ เก่งนักใช่ไหม 

นิริน

ล่ามสาวผู้มาเยือนบราซิล เธอแค่ผู้หญิงธรรมดาและสู้ชีวิตไม่มีอะไรให้กลัวยกเว้นผี ได้ข่าวว่าบราซิลมาเฟียเก่งนักนิ หึ เก่งแต่ปากซะมั้ง แต่อยู่ดีๆเธอเป็นหนี้ได้ไง ไอ้มาเฟียบ้า และที่สำคัญเธอเป็นผู้หญิงขายตัวซะเมื่อไหร่ งง คำเดียว

ชายหนุ่มล้มตัวลงนอนข้างๆเธอด้วยความเหนื่อยเหาะหายใจและมันก็เหนื่อยจัดมาก ส่วนเธอนะหรอสลบไปนานแล้วละ      

ชายหนุ่มสวมกอดร่างบางที่นอนหมดสติอยู่ข้างกายโดยที่ยังมีบางส่วนยังเชื่อมโยงกันอยู่

เขาขยับไปจูบหน้าผากมวลของเธอที่เปียกไปด้วยเหงื่อ จากนั้นก็แลบลิ้นร้อนระอุ  ลื่นลงมาตามแก้มชื่นของเธอเขาเต็มใจเลียเก็บเม็ดเหงื่อใส่ๆตามใบหน้าของเธออยั่งไม่รังเกียจ

เขาค่อยๆ เลื่อนลงมายังซอกคอขาวของเธอและมาหยุดอยู่ตรงหน้าอกกลมขาวสวยที่มีล่องลอยแดงๆต่างๆที่เขาได้มอบให้ไว้กับมันชั่งสวยงาม
มันสวยมากยิ่งรวมเข้ากับตรงยอดดอกบัวงามที่มีเม็ดทับทิมสีสวยชูว่านเสน่ห์อยู่นั้น
ละก็ ยิ่งทำให้เขาอดใจไม่ไหว้ อยากจะเริ่มบทสวาทอีกครั้ง

ยิ่งกายแกร่งยังอยู่ในภายในร่างเล็บที่ยังลัดเขาไม่เลิกแม้แต่ขนาดยังหลับ
ก็รู้สึกอยากจะ ปลุกร่างเล็กให้ตื่นมาเล่นเกมรักต่อ แต่ก็ต้องจำใจเพราะเขารู้ดีว่าตัวเองนั้นรังเกเธอมากทั้งคืนแล้วเธอคงไม่ไหวแล้วละ

เขากัดปากตัวเองเพื่อเรียกสติที่กำลังจะคล้อยตามไปให้กลับคืนมา เพราะเห็นเธอยังหลับอยู่น่าเนีย!

"เธอเป็นของของฉันแล้วนะ มาริสา"

พูดจบเขาก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าหยิบเอาบ็อกเซอร์ มาสวมเปิดท่อนล่างที่ยังไม่หลับใหลสะที่ และเขาก็เอาเสื้อเชิ้ตมาด้วยเขาปลดเข็มขัดที่ลัดมือเธอไว้
เมื่อคลายออกก็เผยให้เห็ยรอยแดงๆช้ำๆที่มีเลือดซีดออกมาจากข้อมือ เขาเห็นแล้วก็รู้สึกใจหายยังไงก็ไม่รู้แฮะมันแปลกๆ นิ่เขาได้ทำร้ายเธอถึงขนาดนี้เลยหรอ แล้วไอหัวใจนี้ก็แปลก!เต้นยังไงให้ผิดจังหวะหวา!! เขาไม่สนใจจับสวมเสื้อของเขาให้กับเธอ

หญิงสาวตื่นมาด้วยความเหนื่อล้าและเจ็บที่ตรงบริเวณความเป็นหญิง เธอรู้สึกถึงหายนะที่เธอได้ผ่านมาเมื่อคืนนี้มันชั่งเจ็บใจเหลือเกิน
หมดแล้วกับความเป็นหญิงที่รักษาดิบดี ศักดิ์ศรีที่เธอห่วงนักห่วงหน้ามันพังไปกับความเอาแต่ใจของเขา
เขาเหยียบหยามเธอจนหมดสิ่งไม่เหลือความภาคภูมิใจอะไรไว้ให้เลย หญิงสาวพยายามลุกขึ้นเพื่อที่จะได้หนีพ้นจากเขาแต่ติดอยู่ที่แข่นแกร่งที่กดลัดเธอไว้

"ตื่นมาก็แผลงฤทธิ์เลยนะเธอ"
ถึงตาจะปิดสนิทอยู่ แต่เขาก็ไม่ได้หลับหรอกแค่กำลังนอนฝื่นความต้องการของตัวเองอยู่

"ปล่อยฉันนะ ไอบ้า ไอโรคจิต ไอสารเลว"เธอขึ้นเสียงใส่เข้าไม่ย้ำมือเล็กทั้งสองก็พยายามตีจิกลงไปที่ร่างกายของเขา

"สารเลวหรอ หึ!  เป็นไง..ดีใจมัยที่ได้ผัวเป็นไอสารเลวคนนี้หะ"เขาจัดมือเธอและตวาดเสียงกลับไปใส่หน้าเธอ 

"เธอนะ ก็เป็นได้แค่นางบำเรอชั้นต่ำที่สนองได้แต่ความใคร่ก็เท่านั้น หนี้สินที่พี่ชายเธอติดไว้นะมันมีค่ามากว่าชีวิตเธออีกไหนๆ"เสียง

เยือกเย็นได้เปล่งออกมาอย่างไร้ความเมตตานั้น ทำให้เธอหน้าชาไปได้ทั้งแถบเลย  นิ่เขาเห็นร่ายกายเธอเป็นแค่เครื่องล้างหนี้หรอก เห็นเธอแค่โสเภณีต่ำๆที่จับมาสนองความใคร่เองหรอ แล้วที่เขาทำไปทำหมดก็คงจะแค่ความสนุกสิท่า

เมื่อคิดได้ดังนั้นน้ำตาของเธอก็ไหลริมลงมาไม่ขาดสายเธอเจ็บปวดไปหมดแล้ว ทั้งร่างกายและจิตใจ

"เลิกร้องเดี่ยวนี้นะ ถ้าไม่เลิกฉันจะจับเธอโยนลงไปตรงระเบียนเดี่ยวนี้เลยล่ะ"เขาจับเธอไหล่เธอทั้งสองข้างและบีบมันอย่างแรงเขาขู่เธอเพราะเขานั้นแพ้น้ำตาผู้หญิงกลัวว่าจะใจอ่อน

"..."แต่ก็ไร้ประโยชน์ซ้ำเธอร้องหนักกว่าเดิมอีก

"ไม่หยุดใช่มัยได้ๆๆ"

"โอ๊ยยย ฉันเจ็บฮือๆๆปล่อยนะ ปล่อยฉันนะไอคนใจร้าย"เขากระชากเธอไปที่ระเบียนและอุ้มเธอขึ้นบนขอบระเบียนเพื่อที่จะแค่ขู่

"ถ้าไม่เลิกร้อง ฉันโยนเธอไปเดียวนี้ล่ะ"

"ฮือๆๆๆ ก็โยนเลยสิ ฉันตายไปก็ดีกว่าต้องอยู่กับคนอย่างนาย"เธอไม่กลัวเลยแถมอย่องทิ้งน้ำหนักไปที่ด้านล้างเหมือนคนแหงตัวลงไปก็ไม่ปานถ้าเข้าไม่จับตัวเธอไว้คือตกสถานเดี่ยว

"ทำไมอยู่กับฉัน เป็นนางบำเรอของฉันมันจะเป็นไง รับใช้หนี้แทนพี่ชายเธอมันจะตายหรือไง" เขาลากเธอลงมาจากขอบระเบียนสุง ทำให้เธอตั้งหลักไม่ทันจึงล้มลงขาพลิกไปข้างหนึ่ง

"โอย!.."หญิงสาวจับขาที่ที่เจ็บพร้อมกับน้ำตา

"เลิกสำออยได้แล้ว ฉันไม่สงสารหรอกนะ แต่จะน่าสมเพชมากกว่าหึ! เงินของฉันมันมีราคามากว่าชีวิตเธอเป็นร้อยล้านเท่า"

เขามองเธอตัวสายตาเกลียดชังใบหน้าและกริยาน้ำเสียงของเขาสื่อถึงความไม่พอใจกับเธอมากๆ

"นายก็ฆ่าฉันเลยสิ ทำแบบนี้ทำไม"เธอไม่กลัวตายเลยหากได้หลุดพ้นจากปีจาศอย่างเขา

"ความสนุกไง เธอต้องลำเรอร่างกายให้กับฉันจนจะฉันจะพอใจ"คำพูดบาดลึกเข้าไปที่ก้นลึกของหัวใจ เขาไม่เห็นค่าอะไรในตัวเธอจริง"

"โธ่เอย!!"
ยิ่งเห็นใบหน้าของเธออารมณ์สงสารก็เข้ามาเรื่อยเขาไม่อยากอ่อนแอเขาเป็นมาเฟีย นะจะมาใจอ่อนเพราะน้ำตาผู้หญิงได้ เมื่อคิดได้อย่างนั้นเขาก็กระชากลากร่างบางของเธอเข้าไปในห้องและเหวี่ยงเธอเตียนอย่างแรง

"นิ่ แกจะทำไร ยังไมพออีกหรอก"เธอรีบร้องออกมาด้วยความกลัว เธอยังเธอไม่หายเจ็บเลยนะก็จะเริ่มอีกแล้วหรอ
แต่ชายหนุ่มไม่ยอมฟังคำของเธอเขาฉีดเสื้อที่เขาเป็นคนสวมให้ขาดออกจากกันและถอดในส่วนของเขาและเริ่มบทรักที่ร้ายแรงกว่าไหนๆเพราะความโมโหการขับแย้งกับความรู้สึกตังเองและอีกมากมายทำให้เขาใส่แรงเต็มที่ไม่ย้ำ

"อือออออ จะเจ็บ บะเบา.."เธอครามออกมาทั้งน้ำตาและจิกเล็บลงไปที่แผ่นหลังของเขาเพื่อให้รู้ง่าเธอเจ็บเพียนไหน 

"หึ! " เขาเค้นเสียงในลำคอออกมาเพื่อแสดงความสมเพชกับเธอ ยิ่งเธอจิกเล็บลงมากเท่าไหร่ความถี่กระหน่ำก็จะทวีคูณไปเรื่อยๆ

"อาส์//ซีดดดด"ทั้งคู่ได้เปล่งเสียงแห่งความเสี่ยวซ่า

"อะอะอะอ่าาาา!!.... จะเจ็บ"เธอบอกกับเขาเพราะเธอทนกับความเจ็บปวด ที่เขาส่งผ่านมาทางกายแกร่นที่ร้อนระอุดังเหล็กแหลมที่เอาแต่แท่งเข้าชักออกอย่างถี่เร็ว

"กรี๊ดดดดด!!!"เธอกรีดร้องเมื่อเข้าเสร็จความใคร่แล้วได้ปล่อยเชื้อทุเรศๆเข้าไปในร่างกายเธอจนน้ำขาวขุนได้ล้นทะลับออกมานอกช่องรักปะปนมากับเลือดสดแดงช่ำ 

เขาถอนแกร่งกายของเขาออกแล้วเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวและผ้าเช็ดตัวสีขาวมาวางลงบนเตียนและเดินไปที่หัวเตียนเปิดลิ้นชักออกหยิบอะไรสักอย่างสีออกเงินเป็นปุ่มนู่นออกมาในนั้นมีเมล็ดกลมสีเหลืองอยู่เขาโยนมาให้เธอ

"กินสะ ฉันไม่อยากให้ลูกของฉันเกิดมากับผู้หญิงชั้นต่ำอย่างเธอ"พูดเสร็จก็เดินออกไปตรงประตูข้างห้องที่เชื่อมต่อจากห้องของเขาเหมือนเป็นห้องแฝดปิดกั้น ด้วยประตูและผนัง. 

หญิงสาวกำมืออย่างแน่นไม่สนว่าเล็บมันจะจิกลงไปให้เจ็บหรือไม่ เธอเกลียดเขาเกลียดที่สุดเขาทำลายเธอให้เจ็บซ้ำมากไปแล้ว หนิ่แค่2วันแรกเองแล้ววันต่อไปเธอจะทนกับเขาได้นานสะเพียงไหนกันละ เธอปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมามาเพื่อมันจะชำระล้างความสกปรกบนร่างกายเธอได้บ้าง....