วันแรกของการเรียนภาษาอังกฤษ

ในการเรียนภาษาอังกฤษให้เก่งนั้น สิ่งสำคัญอันดับแรกคือทักษะการฟัง ผู้เรียนจะต้อง “เน้น” ไปที่ทักษะการฟัง “บทสนทนาภาษาอังกฤษ” เป็นลำดับแรก นั่นคือเราจะต้องสามารถฟังบทสนทนาที่ใช้กันในชีวิตประจำวันก่อน ก่อนจะพัฒนาไปยังทักษะด้านการพูด การเขียนหรือการอ่านภาษาอังกฤษ

แต่น่าแปลกที่คนที่กำลังเรียนภาษาอังกฤษส่วนใหญ่ รวมทั้งสถาบันการศึกษาต่างๆ ล้วนทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับการเรียนรู้ตามธรรมชาติ ซึ่งหากสังเกตให้ดี ยกตัวอย่างเช่น กรณีของเด็กทารกเกิดใหม่ เด็กทารกใช้เวลาในการฟังพ่อแม่ของตนพูดสื่อสารระหว่างกันนับตั้งแต่อยู่ในท้องจนกระทั่งคลอดมาจนอายุได้ 2-3 ปีถึงจะเริ่มเอ่ยคำง่ายๆ เป็นคำแรกด้วยคำว่า พ่อ แม่ ป๊า ม๊า แสดงว่าธรรมชาติให้เราฝึกฟัง ซึมซับข้อมูล ต่อมาจากนั้นจึงเรียนรู้การพูด จนเมื่อโตขึ้นเด็กๆ เข้าโรงเรียนจึงพัฒนาทักษะด้านการอ่านและการเขียนต่อไป

แต่ที่พบเห็นกันในปัจจุบันคือ เด็กนักเรียนส่วนมากเริ่มต้นด้วยการเรียนผ่านหนังสือแบบเรียนต่างๆ หนังสือสอนแกรมม่า และการเรียนรู้ในห้องเรียนกับครูผู้สอนไม่ว่าจะเป็นชาวไทยหรือเจ้าของชาวต่างชาติก็ตาม ซึ่งทุกคนล้วนเชื่อว่าตนมาในแนวทางที่ถูกต้องในการที่จะช่วยให้ตนสามารถพูดภาษาอังกฤษได้อย่างคล่องแคล่ว แต่จริงๆ แล้วผลลัพธ์ที่ได้กลับตรงกันข้าม จนทำให้เด็กนักเรียนหลายคนพาลเกลียดภาษาอังกฤษไปเลยทีเดียว

ในช่วงแรก เราต้องใช้เวลามากกว่าร้อยละ 80 ของการเรียนภาษาอังกฤษไปพัฒนาทักษะด้านการฟังเป็นลำดับแรก

ในการที่จะพัฒนาทักษณะการพูดและการฟังบทสนทนาในชีวิตประจำวันนั้น ลำดับแรก คุณจะต้องใช้เวลาส่วนใหญ่ในการฝึกฟังภาษาอังกฤษที่มีรูปประโยคง่ายๆหรือบทสนทนาที่ง่ายๆ ก่อน นี่คือหลักสำคัญในการที่จพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษให้ดียิ่งขึ้นได้อย่างรวดเร็ว ซึ่งหลักเกณฑ์แล้ว คุณควรใช้เวลาถึงร้อยละ 80 หรือมากกว่าในเวลาทั้งหมดที่มีในการเรียนภาษาอังกฤษไปกับการฝึกทักษะการฟัง เช่น ผู้เรียนตั้งเป้าจะเรียนภาษาอังกฤษวันละ 2 ชั่วโมง ในสองชั่วโมงนั้น ควรจะฝึกฟังมากถึง 90 นาที ส่วนเวลาที่เหลือเอาไปฝึกการพูด การอ่านและการเขียน

แต่ทั้งนี้ การฝึกฟังอย่างเดียวนั้นยังไม่เพียงพอ คุณจะต้องมี”ระบบการฝึกฟัง” ที่มีประสิทธิภาพด้วย ลำดับแรก ผู้เรียนจะต้องหัดฟังภาษาอังกฤษที่ “ง่ายๆ”ขอเน้นว่าควรฟังบทสนทนาภาษาอังกฤษที่ง่ายๆ ก่อน ซึ่งคุณจะต้องหาบทสนทนาที่คุณสามารถเข้าใจในเนื้อหาได้มากกว่าร้อยละ 90 มาฟังให้ได้ ทางศูนย์การแปลทีไอเอสฯ ขอแนะนำการ์ตูนเด็กชื่อ Peppa Pig หรือคายุ (Calliou) ที่มีบทสนทนาในชีวิตประจำวันที่ง่ายต่อการรับฟัง ซึ่งมิใช่เป็นเพียงการ์ตูนที่เหมาะสำหรับเด็กเท่านั้น แต่เนื้อหาที่นำเสนอนั้นเหมาะสมเป็นอย่างยิ่งในการฝึกทักษะการฟังภาษาอังกฤษเป็นอย่างยิ่ง

นอกจากนี้ การฝึกทักษะการฟังโดยใช้จิตใต้สำนึกก็สามารถกระทำได้โดยการฝึกฟังบทสนทนาหรือเนื้อหาเดิมๆ ซ้ำแล้ว ซ้ำอีก ซึ่งการรับฟังเรื่องเดิมๆ หลายๆ ครั้งจะทำให้การพัฒนาทักษะด้านภาษาจะลึกลงสู่ระดับจิตใต้สำนึกจนทำให้คุณสามารถเข้าใจเนื้อหานั้นๆ ได้ถ้วนทั่ว และสามารถนำบทสนทนาเหล่านั้นมาใช้ได้อย่างเป็นธรรมชาติและรวดเร็วเมื่อยามต้องการ

สิ่งที่สำคัญอีกประการหนึ่ง คือการหมั่นสังเกตและมุ่งเน้นไปยังการฟัง “บทสนทนาที่ใช้จริงในชีวิตประจำวัน” ก่อนที่จะไปเรียนรู้การสนทนาอย่างเป็นทางการหรือพัฒนาด้านทักษะการเขียนการอ่าน บทสนทนาในชีวิตเป็นประจำวันคือบทสนทนาที่ใช้พูดกันโดยเจ้าของภาษาโดยไม่มีการใช้คำศัพท์วิชาการใดๆ ซึ่งบทสนทนาอาจประกอบไปด้วยคำแสลง การพูดเปรียบเปรย จังหวะหยุดสนทนา การตัดบทสนทนา และอื่นๆ ซึ่งน่าเสียดายที่การเรียนภาษาอังกฤษในห้องเรียนนั้นไม่ได้ให้ความสำคัญตรงจุดนี้เท่าที่ควร ทั้งที่เป็นสิ่งที่สำคัญในการที่จะซึมซับและเรียนรู้ทำความเข้าใจในสิ่งที่เจ้าของภาษาพูดจริงๆ และช่วยให้เราสามารถสนทนากับเจ้าของภาษาได้คล่องแคล่วจริงๆ

ท้ายสุดนี้ ทางศูนย์การแปลทีไอเอส ฯ ขอเน้นย้ำว่าการเรียนภาษาอังกฤษนั้นจะต้องเริ่มต้นจาก “การฟังบทสนทนาที่ใช้ในชีวิตประจำวัน” เป็นลำดับแรก ซึ่งสิ่งนี้จะปูพื้นฐานและสามารถต่อยอดไปยังทักษะด้านการพูด การอ่านและการเขียนในอนาคตที่มีประสิทธิภาพ และผู้ที่สนใจเรียนภาษาอังกฤษ ก็อย่าลืมบอกรับสมาชิกรับข่าวสารก่อนใครได้เร็วๆ นี้นะครับ

คุณสัจจา

ผู้ก่อตั้ง ผู้บริหารและผู้จัดการทั่วไปของศูนย์การแปลนานาชาติทีไอเอส ทรานสเลชั่น ผู้ที่มีประสบการณ์ในแวดวงการแปลมานับทศวรรษ คุณสัจจาเป็นผู้เชื่อในหลักการ "Lifelong Learning" การเรียนรู้ตลอดชีวิต รวมทั้งเป็นผู้ที่ชอบไขว่คว้าหาความรู้ด้านต่างๆ บนโลกออนไลน์อย่างไม่หยุดหย่อน

มาเริ่มดูกันที่การบอกวันในหนึ่งสัปดาห์กันดีกว่าค่ะ

 วันในหนึ่งสัปดาห์

ด้านล่างนี้คือคำศัพท์เจ็ดวันในหนึ่งสัปดาห์พร้อมวิธีการออกเสียง

⦿ วันจันทร์ Monday – /’mun.dei/

⦿ วันอังคาร Tuesday – /’tiu:z.dei/

⦿ วันพุธ Wednesday – /’wenz.dei/

⦿ วันพฤหัสบดี Thursday – /’thurz.dei/

⦿ วันศุกร์ Friday – /’frai.dei/

⦿ วันเสาร์ Saturday – /’sa.ta.dei/

⦿ วันอาทิตย์ Sunday – /’sun.dei/

วิธีการออกเสียง ให้ลงเสียงหนักที่พยางค์แรกเสมอ สองวันที่ออกเสียงยากที่สุดคือวันอังคารและวันพฤหัสบดี เพราะฉะนั้นอย่าลืมให้เวลาฝึกมากเป็นพิเศษนะคะ

อย่างที่เห็นนะคะ เราจะเขียนพยัญชนะตัวแรกเป็นตัวพิมพ์ใหญ่เสมอ ลองไปดูตัวอย่างกันค่ะ

– I work from Monday to Friday. I’m free on Saturday and Sunday.
– Our next lesson is on Wednesday.
– Saturday is his favorite day of the week because he plays football.
– The meeting is on Thursday at 10:30.
– We’ve got an appointment on Tuesday morning.

 เห็นแล้วใช่ไหมคะ เราจะใช้ ‘on’ หน้าคำศัพท์บอกวันในสัปดาห์

เดือน

เดือนทั้งสิบสองพร้อมวิธีการออกเสียงมีดังต่อไปนี้ค่ะ

⦿ มกราคมJanuary – /’gian.iu.e.ri/

⦿ กุมภาพันธ์ February – /’fe.bru.e.ri/

⦿ มีนาคม March – /’ma:tc/

⦿ เมษายน April – /’ei.pril/

⦿ พฤษภาคม May – /’mei/

⦿ มิถุนายนJune – /’giun/

⦿ กรกฎาคม July – /giu’lai/

⦿ สิงหาคม August – /’o:.gust/

⦿ กันยายน September – /sep’tem.ba/

⦿ ตุลาคม October – /ok’tou.ba/

⦿ พฤศจิกายน November – /nou’vem.ba/

⦿ ธันวาคม December – /di’sem.ba/

 สำหรับเดือน พยัญชนะตัวแรกเป็นตัวพิมพ์ใหญ่เสมอด้วยเช่นกัน มาดูตัวอย่างการใช้กันค่ะ

– February is the shortest month of the year, with only 28 days.
– They’re going away on holiday in May.
– The weather is very hot here in July.
– It’s very cold in December.
– Halloween is in October.

อย่างที่เห็นนะคะ ถ้าเป็นเดือนเราจะใช้ ‘in’ ค่ะ

วันที่

เวลาที่เราพูดถึงวันที่ในภาษาอังกฤษ เรามักจะใช้เลขบอกลำดับที่ (fist, second, third เป็นต้น) แทนที่จะใช้เป็นเลขบอกจำนวนนับ (one, two, three เป็นต้น) มาทำความรู้จักเลขบอกลำดับที่กันค่ะ

• 1st – first
• 2nd – second
• 3rd – third
• 4th – fourth
• 5th – fifth
• 6th – sixth
• 7th – seventh
• 8th – eighth
• 9th – ninth
• 10th – tenth

 ตั้งแต่ลำดับที่ 11-19 จะใส่ -th ลงไปที่ท้ายตัวเลขเหมือนกันทั้งหมด

• 11th – eleventh
• 12th – twelfth (the letter v changes to f)
• 13th – thirteenth
• 14th – fourteenth
• 15th – fifteenth
• 16th – sixteenth
• 17th – seventeenth
• 18th – eighteenth
• 19th – nineteenth

 ตัวเลขที่ลงท้ายด้วย -ty เช่น 20 และ 30 ให้เปลี่ยนจาก -y เป็น – i และเติม -eth ลงไป เช่น

• 20 – twentieth
• 30 – thirtieth
• 21st – twenty-first
• 22nd – twenty-second
• 23rd – twenty-third
• 24th – twenty-fourth
• 25th – twenty-fifth
• 26th – twenty-sixth
• 27th – twenty-seventh
• 28th – twenty-eighth
• 29th – twenty-ninth
• 30th – thirtieth
• 31st – thirty-first

 สำหรับภาษาอังกฤษแบบบริติช การบอกวันที่จะเริ่มด้วยวันที่แล้วตามด้วยเดือน ในขณะที่อังกฤษแบอเมริกันมันจะเอาเดือนขึ้นก่อน กฎนี้ใช้เมื่อเวลาเราย่อวันที่ให้เหลือตัวเลขด้วย เช่น วันที่ 1st December 2017 ย่อเห็น

• 1/12/2017 สำหรับอังกฤษแบบบริติช
• 12/1/2017 สำหรับอังกฤษแบบอเมรกัน

 เช่นเดียวกันวันในสัปดาห์ เราใช้ ‘on’ นำหน้าวันที่เช่นกัน ลองมาดูตัวอย่างกันค่ะ

– Paolo’s birthday is on June 3rd. (pronounced ‘on June the third’)
– New Year’s Day is on 1st January. (pronounced ‘on the first of January’)
– We’re flying back home on Tuesday, April 10th. (pronounced ‘on Tuesday, April the tenth’)
– They’re having a party on 16th November. (pronounced on the sixteenth of November.)
– Our Wedding Anniversary is on August 11th. (pronounced ‘on August the eleventh’.)

ปี

ในภาษาอังกฤษ วิธีอ่านปีค.ศ. จะแบ่งวิธีการนับเลขเป็นสองหลัก ตัวอย่าง

• 1750 – seventeen fifty
• 1826 – eighteen twenty-six
• 1984 – nineteen eighty-four
• 2017 – twenty seventeen

 ตัวเลขบอกปีค.ศ.ที่เป็นปีถ้วน ให้อ่านดังต่อไปนี้

• 1400 – fourteen hundred
• 1700 – seventeen hundred
• 2000 – two thousand

 ช่วงเก้าปีแรกของศตวรรษให้อ่านดังต่อไปนี้

• 1401 – fourteen oh one
• 1701 – seventeen oh one
• 2001 – two thousand and one

เราสามารถพูดถึงทศวรรษ (ช่วงระยะเวลาสิบปี) ดังต่อไปนี้

• 1960-1969 – The ‘60s – ออกเสียงว่า ‘the sixties’
• 1980-1989 – The ‘80s – ออกเสียงว่า ‘the eighties’.
• 2000 – 2009 – The 2000s – ออกเสียงว่า ‘the two thousands’

 ยกตัวอย่างเช่น

– The Beatles were famous in the sixties.
– My parents got married in the seventies.
– Maradona played for Napoli in the eighties.
– Where were you living in the nineties?
– The internet became popular worldwide in the two thousands.

อย่างที่เห็นนะคะ เราใช้ ‘in’ หน้าปีค่ะ

สรุปการใช้บุพบทบอกวัน เวลา

ตัวอย่างประโยค:

– In my country, the schools start the academic year in September.
– Is he starting the new job on Monday? 
– The company was founded in 1991.
– The Wedding is on July 25th. 
– There was an economic boom in the 50’s.

หมายเหตุ: เวลาที่เราพูดถึงเทศกาลบางอย่าง เช่น “คริสมาสต์” หรือ “อีสเตอร์” เราจะใช้ “at” เช่น

Where will you be at Christmas? We’ll be in the mountains.
Most people visit their families at Easter.

 อีกวิธีหนึ่งที่จะช่วยให้คุณจำการวันและเดือนในภาษาอังกฤษได้ดีขึ้น นั่นคือเปลี่ยนการตั้งค่าภาษาที่ใช้ในมือถือหรือคอมพิวเตอร์ให้เป็นภาษาอังกฤษ วิธีนี้คุณจะได้เห็นปฏิทินและนัดหมายงาน ๆ ต่างที่ฝึกได้ และถ้าคุณมีปฏิทินแขวนผนังหรือตั้งโต๊ะที่ทำงานหรือที่บ้าน ครั้งหน้าให้ลองหาแบบภาษาอังกฤษมาใช้ เป็นวิธีที่ง่ายแต่ได้ผลนักเชียว

ทีนี้คุณก็สามารถพูดบอกวันและวันที่เป็นภาษาอังกฤษ พร้อมนัดประชุมหรือไปเที่ยวได้แล้ว!