การ์ตูน spirited away การ์ตูน เมื่อ22ปีที่แล้ว ใครดูเแล้วไม่รู้สึกเครียคอะไรเลย รู้สึกอุ่นใจตลอดทั้งเรื่อง...........เพิ่งได้ดูครั้งแรกไม่รู้ว่าเป็นการ์ตูนเก่าแถมเก่ามาได้เกือบ 22ปีมาแล้ว แต่ทำไมการ์ตูนเก่านี้มันทำมาได้ดีขนาดนี้ ดูผ่านๆก็สนุก หรือตั้งใจดูก็มีแง่คิดในเรื่องก็มี แถมเสียงเพลง ทำนองประกอบ ก็เข้ากันได้ดีในเรื่อง ไม่น่าเชื่อว่าเป็นการ์ตูนเก่า ที่ดูได้สนุกปน สุขได้ขนาดเก่ามาตั้ง22ปีที่แล้ว
เรื่องนี้ดูแล้วทำให้เข้าใจความหมายลึกซึ้งในสิ่งที่ ฮายาโอะ ต้องการสื่อออกมาได้ดีทีเดียวครับ
คาโอนาชิ คือ ( สีดำคือ ความมืด ความไร้ซึ่งสีสัน และ ความมีชีวิตชีวา หน้ากากที่สวมคือ สิ่งที่เป็นตัวแทนปกปิดตัวจริงของตนเอง )
- ตัวแทนของ ความรู้สึกอย่างหนึ่งในสังคมญี่ปุ่นปัจจุบัน เป็นความรู้สึกของคนจำนวนมาก ดังนั้นจึงไม่มีหน้าเพราะไม่รู้ว่าเป็นของใคร ความรู้สึกนั้นคือความเหงาเปล่าเปลี่ยวและความว่างเปล่า เพราะมีชีวิตอยู่ในระบบทุนนิยมซึ่งสุขสบาย แต่ก็สูญเสียตัวตนไปกับสังคม
ช่วงแรกที่จิฮิโระทำงานไม่นานได้ถามคาโอนาชิว่า " เธอชื่ออะไร" " เธอมาจากไหน ? " " พ่อแม่ของเธอเป็นใคร ? " คาโอนาชิก็ตอบไม่ได้ เหมือนคนที่อยู่สังคมก็คิดว่าควรจะ " ตาม ๆ กันไป " และ " เหมือนกันไปหมดทุกอย่าง " จนแยกแยะกระทั้งหน้าตาและชื่อไม่ออกว่าตนเองเป็นใครกันชื่ออะไรกันแน่ ? มีเงินทองทรัพย์สินตั้งมากมายแต่กลับไม่แน่ใจว่าตนเองเป็นใคร ?
เมื่อไม่รู้จักตัวเอง คนจำนวนมากจึงใช้วิธีต่าง ๆ เพื่อเติมเต็มความว่างเปล่าทางวิญญาณ ซึ่งมักปรากฏให้เห็นในหมู่สังคมเด็กๆคือการ "ลอกเลียนแบบ" อย่างเช่น เลียนแบบดารา เลียนแบบคนที่ตัวเองชื่นชอบ เลียนแบบผู้อื่น สร้างสิ่งที่เป็นจุดเด่นสำหรับตัวเอง
( ถ้าเป็นปัจจุบันนี้ในสังคมอินเทอร์เน็ต ก็พวก โทรลล์/ติ่ง สร้างจุดเด่นน่ารำคาญให้คนอื่นด่าเล่น )
สิ่งเหล่านั้นก็คือการ "กลืนกิน"คนอื่นเข้าไปไว้ในตัวเองนั่นเอง เมื่อคาโอนาชิกินพนักงานกบเข้าไปแล้ว ก็งอกแขนงอกขาเหมือนกบ จากเมื่อก่อนที่ไม่มีอะไรสักอย่างก็มีเสียงเหมือนกบและกลายเป็นคนมักมาก เที่ยวเอาทองให้คนโน้นคนนี้เรียกให้มาบริการตน กินอาหารมากมายไม่รู้จักอิ่ม ตัวก็โตขึ้นทุกที แต่ก็ยังคงไม่มีหน้าอยู่เหมือนเดิม ( เปรียบได้คือ ยังไงมันก็แค่เปลือกนอกที่ห่อหุ้มตัวตนที่แท้จริงตนเองที่หาไม่เจอ ไม่ว่านั้นมันจะโสมมหรือบริสุทธิ์ก็ตาม )
ซึ่งในตอนหลัง จิฮิโระ ได้เอายาสมุนไพรของเทพเจ้าแม่น้ำมอบให้กิน ( ความหมายน่าจะเป็น ความบริสุทธิ์ใจที่คนใกล้ตัวมอบให้ ) จนคาโอนาชิ สำรอกทุกสิ่งทุกอย่างในตัวออกมาจนหมดสิ้น ( สิ่งที่สำรอกออกมาก็น่าจะเป็น ความสกปรกโสมมและสิ่งที่ตัวเองทำลงไปทุกอย่างเพียงเพื่อหาคำตอบสำหรับตนเอง )
( แต่บางรายถึงจะมีคนแบบจิฮิโระช่วยก็ใช่ว่าจะกลับตัวเลย กลับยิ่งแช่แข็งความคิดตัวเอง หรือ เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาล )
จนเมื่อได้ตามจิฮิโระมาเจอกับ เซนิบะ พี่สาวของ เจ๊ใหญ่ยูบาบะ ตัวคาโอนาชิ ก็มีตัวตนเป็นของตัวเองซึ่งก็คือ ตัวมันเอง นั้นคือการเริ่มต้นสู่ความเป็นตัวเองอย่างที่ควรจะเป็นนั้นคือ ไม่ต้องไปเลียนแบบใครทั้งสิ้น เป็นตัวเองดีที่สุด
ทำไมตอนจบในเรื่อง spirited Away ที่ฮิจิโระสามารถช่วยพ่อแม่ได้แล้วและกำลังจะออกจากเมืองผีนั่น ฮารุได้บอกกับฮิจิโระว่าให้เดินออกไปและห้ามหันหลังกลับมาจนกว่าจะถึงอุโมงแล้วค่อยหันกลับมาได้ "ถ้าฮิจิโระไม่เชื่อคำพูดของฮากุแล่วหันกลับไปมองก่อนถึงอุโมงจะเกิดอะไรขึ้นอะ" อยากรู้มากดูหลายรอบก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ช่วยคอมเม้นท์ได้ไหมคะ👇👇👇
เราชอบการ์ตูนเรื่อง Spirited Away มากค่ะ ดูตั้งแต่เด็กซ้ำไปซ้ำมาหลายครั้งมาก และทุกครั้งที่ดูจบ เราจะเกิดคำถามว่า "หลังจากนั้นชิฮิโระจะได้พบกับฮาคุจริงๆ หรือเปล่า"
ตอนท้ายของเรื่องฮาคุบอกว่าจะได้พบกันอีกแน่นอน แล้วทั้งสองก็ปล่อยมือจากกัน ฉากปล่อยมือแบบนั้นในความรู้สึกตอนที่ดูนะคะ รู้สึกเหมือนกับว่าจะจากกันตลอดไปเลย เพราะว่าความจริงแล้วฮาคุไม่ใช่มนุษย์แต่เป็นเทพใช่มั้ยคะ ทั้งสองน่าจะอยู่กันคนละโลกมากกว่า แต่ว่าในเรื่องชิฮิโระเคยเจอกับฮาคุในร่างมังกรตอนเป็นเด็กที่แม่น้ำ แสดงว่าก็น่าจะสามารถเจอกันได้อีกจริงๆ สินะคะ
คนอื่นๆ คิดว่ายังไงบ้างคะเกี่ยวกับเรื่องราวต่อไปของชิฮิโระกับฮาคุ มาแบ่งปันความคิดกันหน่อยนะคะ อยากรู้ความเห็นของแต่ละคน ขอบคุณค่ะ
ทำไม บุรุษไร้หน้าถึงดังครับ ผมดูเรื่องนี้เพราะตัวนี้เลยคือพอดูจริงๆมันเหมือนตัวประกอบเเย่งซินซะมากกว่ามันไม่บอกที่มาที่ไปเลย เลยอยากรู้ว่าทำไมมันถึงดัง เพราะเป็นตัวเเย่งซินหรอครับ ? เพราะถ้าเทียบกับ ฮารุ(มังกร)นี้พึ่งรู้ว่ามีตัวนี้ด้วย พอดูจบก็ลืมเเละเเต่ตัวนี้มันจำเป็น มาสคอตไปเเล้ว
ได้ยินนักได้ยินหนาถึงคำอวยของมิยาซากิว่าเก่งอย่างนู้นอย่างนี้ ผมว่าเค้าทำหนังมาแมสแต่เค้าไม่ถึงผม ผมดูไม่รู้เรื่องเลย ภาพสวยก็งั้นๆ ล่าสุดไปดู Your name มาผมว่าหนังเรื่องนี้ควรขึ้นแท่นมากกว่านะ ให้ 1000000/10 เลยครับ สนุกมาก เหงามาก ซึ้งมากๆ ร้องไห้เสียงดังทั้งเรื่องไม่รู้คนข้างหน้าจะรำคาญไหมเลย เหอะๆ