กล้องโทรทรรศน์ช่วงคลื่น อินฟราเรด เหมาะสำหรับการศึกษาสิ่งใด

กล้องโทรทรรศน์อินฟราเรดเป็นกล้องโทรทรรศน์ที่ใช้อินฟราเรดแสงในการตรวจสอบดวงดาว แสงอินฟราเรดเป็นหนึ่งในหลายประเภทในปัจจุบันการฉายรังสีในสเปกตรัมแม่เหล็กไฟฟ้า

SOFIAเป็นกล้องโทรทรรศน์อินฟราเรดในเครื่องบินที่สามารถสังเกตการณ์ในระดับความสูงได้

ทั้งหมดวัตถุบนท้องฟ้าที่มีอุณหภูมิสูงกว่าศูนย์แน่นอนปล่อยรูปแบบของบางรังสีแม่เหล็กไฟฟ้า [1]เพื่อศึกษาเอกภพนักวิทยาศาสตร์ใช้กล้องโทรทรรศน์หลายประเภทเพื่อตรวจจับรังสีประเภทต่างๆที่ปล่อยออกมาในสเปกตรัมแม่เหล็กไฟฟ้า บางส่วนของเหล่านี้เป็นรังสีแกมมา , X-ray , อัลตร้าไวโอเลตปกติแสงที่มองเห็น (แสง) เช่นเดียวกับกล้องโทรทรรศน์อินฟราเรด

มีพัฒนาการสำคัญหลายประการที่นำไปสู่การประดิษฐ์กล้องโทรทรรศน์อินฟราเรด:

• ในปี 1800 William Herschel ได้ค้นพบรังสีอินฟราเรด
• ในปี 1878, ซามูเอลแลงก์ลีย์ Pierpointสร้างขึ้นครั้งแรกbolometer นี่เป็นเครื่องมือที่ไวต่อแสงมากซึ่งสามารถตรวจจับการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิในสเปกตรัมอินฟราเรดได้เล็กน้อยอย่างไม่น่าเชื่อ
• โทมัสเอดิสันใช้เทคโนโลยีทางเลือกของเขาtasimeter , ความร้อนวัดในดวงอาทิตย์ทรงกลดช่วงสุริยุปราคาของ 29 กรกฎาคม 1878
• ในปี 1950 นักวิทยาศาสตร์ใช้เครื่องตรวจจับตะกั่ว - ซัลไฟด์เพื่อตรวจจับรังสีอินฟราเรดจากอวกาศ เครื่องตรวจจับเหล่านี้ถูกระบายความร้อนด้วยไนโตรเจนเหลว
• ระหว่างปีพ. ศ. 2502 ถึง พ.ศ. 2504 แฮโรลด์จอห์นสันได้สร้างโฟโตมิเตอร์ใกล้อินฟราเรดซึ่งช่วยให้นักวิทยาศาสตร์สามารถวัดดาวได้หลายพันดวง
• ในปีพ. ศ. 2504 Frank Lowได้ประดิษฐ์โบโลมิเตอร์เจอร์เมเนียมเครื่องแรก สิ่งประดิษฐ์นี้ระบายความร้อนด้วยฮีเลียมเหลวนำไปสู่การพัฒนากล้องโทรทรรศน์อินฟราเรดในปัจจุบัน [2]

กล้องโทรทรรศน์อินฟราเรดอาจจะภาคพื้นดินอากาศเป็นพาหะหรือกล้องโทรทรรศน์อวกาศพวกเขามีกล้องอินฟราเรดมีพิเศษของรัฐที่มั่นคงตรวจจับอินฟราเรดซึ่งจะต้องระบายความร้อนด้วยการแช่แข็งอุณหภูมิ [3]

กล้องโทรทรรศน์ภาคพื้นดินเป็นกล้องโทรทรรศน์ภาคพื้นดินเป็นครั้งแรกที่ใช้ในการสังเกตอวกาศด้วยอินฟราเรด ความนิยมของพวกเขาเพิ่มขึ้นในช่วงกลางทศวรรษที่ 1960 กล้องโทรทรรศน์ภาคพื้นดินมีข้อ จำกัด เนื่องจากไอน้ำในชั้นบรรยากาศของโลกดูดซับรังสีอินฟราเรด กล้องโทรทรรศน์อินฟราเรดแบบภาคพื้นดินมักจะวางไว้บนภูเขาสูงและในสภาพอากาศที่แห้งมากเพื่อให้ทัศนวิสัยดีขึ้น

ในช่วงทศวรรษที่ 1960 นักวิทยาศาสตร์ใช้บอลลูนเพื่อยกกล้องโทรทรรศน์อินฟราเรดขึ้นสู่ที่สูงขึ้น ด้วยบอลลูนพวกเขาสามารถขึ้นไปได้ประมาณ 25 ไมล์ (40 กิโลเมตร) ในปีพ. ศ. 2510 กล้องโทรทรรศน์อินฟราเรดถูกวางไว้บนจรวด [2] สิ่งเหล่านี้เป็นกล้องโทรทรรศน์อินฟราเรดชนิดแรกที่บินโดยใช้อากาศ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเครื่องบินอย่างหอดูดาวไคเปอร์แอร์บอร์น (KAO) ได้รับการดัดแปลงให้มีกล้องโทรทรรศน์อินฟราเรด กล้องโทรทรรศน์อินฟราเรดที่พัดพาอากาศไปถึงสตราโตสเฟียร์ล่าสุดคือหอดูดาว Stratospheric สำหรับดาราศาสตร์อินฟราเรด (SOFIA) ของ NASA ในเดือนพฤษภาคม 2010 นักวิทยาศาสตร์ของสหรัฐอเมริกาและนักวิทยาศาสตร์ของ German Aerospace Center ได้ร่วมกันวางกล้องโทรทรรศน์อินฟราเรดขนาด 17 ตันบนเครื่องบินเจ็ทโบอิ้ง 747 . [4]

การวางกล้องโทรทรรศน์อินฟราเรดในอวกาศจะช่วยลดการรบกวนจากชั้นบรรยากาศของโลกได้อย่างสมบูรณ์ โครงการกล้องโทรทรรศน์อินฟราเรดที่สำคัญที่สุดโครงการหนึ่งคือดาวเทียมดาราศาสตร์อินฟราเรด (IRAS) ที่เปิดตัวในปี 2526 โดยเปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับกาแลคซีอื่น ๆ รวมถึงข้อมูลเกี่ยวกับศูนย์กลางของกาแลคซีทางช้างเผือก [2]ปัจจุบัน NASA มียานอวกาศพลังงานแสงอาทิตย์ในอวกาศพร้อมด้วยกล้องโทรทรรศน์อินฟราเรดที่เรียกว่าWide-field Infrared Survey Explorer (WISE) เปิดตัวเมื่อวันที่ 14 ธันวาคม 2552 [5]ลิงค์เสีย

แสงที่มองเห็นเป็นเรื่องเกี่ยวกับ 0.4 ไมครอน 0.7 ไมครอนและ 0.75 ไมโครเมตรถึง 1000 ไมครอน (1 มิลลิเมตร) เป็นช่วงที่ปกติสำหรับดาราศาสตร์อินฟราเรด , ดาราศาสตร์อินฟราเรดไกลเพื่อsubmillimetre ดาราศาสตร์

ตามพื้นดิน:

• กล้องโทรทรรศน์อินฟราเรดฮาวาย 2522–
• กล้องโทรทรรศน์อินฟราเรด Gornergrat , 1979–2005
• อาร์เรย์กล้องโทรทรรศน์แสงอินฟราเรดพ.ศ. 2531-2549
• กล้องโทรทรรศน์อินฟราเรดของสหราชอาณาจักรพ.ศ. 2522–

อากาศ:

• หอสังเกตการณ์ทางอากาศไคเปอร์ (KAO) พ.ศ. 2517-2538
• Stratospheric Observatory สำหรับดาราศาสตร์อินฟราเรด (SOFIA), 2010-

ตามพื้นที่:

• กล้องโทรทรรศน์อวกาศสปิตเซอร์พ.ศ. 2546-2563
• หอดูดาว Herschel Space , 2552-2556
• อินฟราเรดแบบสำรวจสนามกว้าง (WISE), 2009-
• กล้องโทรทรรศน์อวกาศโรมัน (เดิมชื่อ WFIRST)
• กล้องโทรทรรศน์อวกาศเจมส์เวบบ์

• ดาราศาสตร์อินฟราเรด
• รายชื่อกล้องโทรทรรศน์อินฟราเรดที่ใหญ่ที่สุด
• รายชื่อประเภทของกล้องโทรทรรศน์