ชื่องานวิจัย พฤติกรรมการใช้โทรศัพท์มือถือของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ผู้จัดทำ 1. นายไกรวิน วงศ์บุญชา 2. นางสาวธัญญานนท์ ธิราวัฒน์ 3. นางสาวพิมพ์ศิริ พิพัฒน์พงศ์ โรงเรียน พะเยาพิทยาคม จังหวัด พะเยา ครูที่ปรึกษา คุณครู ยิ่งศักดิ์ กระจ่างแจ้ง บทคัดย่อ การศึกษา เรื่องพฤติกรรมการใช้โทรศัพท์มือถือของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมการใช้โทรศัพท์มือถือของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 5 กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนพะเยาพิทยาคม ได้กลุ่มตัวอย่างจำนวน 30 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ร้อยละ และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการศึกษามีดังนี้
กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง จำนวน 16 คน คิดเป็นร้อยละ 53.33 รองลงมาคือเพศชาย จำนวน 14 คน คิดเป็นร้อยละ 46.67
ระยะเวลาในการใช้โทรศัพท์มือถือของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 5 โดยส่วนมากแล้วอยู่ในระยะเวลา3-5 ชั่วโมงต่อวัน รองลงมาคือ 1-3 ชั่วโมงต่อวัน 0 -1 ชั่วโมงต่อวัน และมากกว่า 5 ชั่วโมงต่อวันตามลำดับ
โดยมากแล้วกลุ่มตัวอย่างมักใช้โทรศัพท์มือถือเพื่อความบันเทิง เพื่อความสนุกสนาน มากกว่าที่จะนำไปทำให้เกิดประโยชน์ที่แท้จริง ——————————————————————————————————————– กิตติกรรมประกาศ ผู้วิจัยขอกราบขอบพระคุณ คุณครูยิ่งศักดิ์ กระจ่างแจ้ง คุณครูที่ปรึกษาวิจัยที่กรุณาให้คำปรึกษาแนะนำแนวทาง ตลอดจนแก้ข้อบกพร่องต่างๆ ทำให้งานวิจัยมีความถูกต้องสมบูรณ์ยิ่งขึ้น ขอกราบขอบพระคุณคุณพ่อ คุณแม่ ตลอดจนและเพื่อนๆที่มีส่วนช่วยสนับสนุน และเป็นกำลังใจ ตลอดเวลาที่ทำการศึกษาและทำวิจัยในครั้งนี้ ขอขอบคุณนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่เป็นกลุ่มตัวอย่างจำนวน 60 คน ที่ให้ความร่วมมือในการให้ข้อมูลเพื่อประกอบการวิจัยในครั้งนี้เป็นอย่างดี คณะผู้จัดทำ ——————————————————————————————————————– บทที่ 1 บทนำ ที่มาและความสำคัญ ในสังคมไทยสมัยโบราณมีวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียม ประเพณี ที่ปฏิบัติสืบต่อกันมาจนกลายเป็นวิถีชีวิตที่ทุกคนในสังคมต้องปฏิบัติการดำรงชีวิตเป็นไปอย่างเรียบง่ายไม่ยึดติดกับเทคโนโลยีหรือสิ่งอำนวยความสะดวก สังคมไทยในปัจจุบันได้เปลี่ยนแปลงจากสมัยโบราณอย่างมาก อันเนื่องมาจากมีการพัฒนาวิทยาการด้านต่างๆรวมไปถึงความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีการสื่อสารหรือโทรศัพท์มือถือที่ขณะนี้ได้เข้ามามีบทบาทสำคัญกับการดำรงชีวิตในสังคม ทั้งช่วยให้ติดต่อสื่อสารกันได้อย่างสะดวกและรวดเร็ว รูปลักษณ์ที่สวยงาม และฟังก์ชันที่ให้ความบันเทิงอีกมากมาย จึงทำให้กลายเป็นที่น่าสนใจของคนในสังคมหลายกลุ่ม โดยเฉพาะกลุ่มวัยรุ่น ซึ่งเป็นกลุ่มที่ตกอยู่ในวัตถุนิยม ตามแฟชั่นและรักความสะดวกสบายแต่อย่างไรก็ตามโทรศัพท์มือถือก็มีทั้งประโยชน์และโทษ แม้ว่าโทรศัพท์มือถือจะช่วยให้สะดวกต่อการติดต่อสื่อสาร แต่หากใช้ไปในทางที่ผิด หรือใช้ผิดที่ผิดเวลา ผิดวัตถุประสงค์ ก็จะก่อให้เกิดผลเสียต่างๆตามมาได้ จากที่กล่าวมาแล้ว ผู้วิจัยจึงสนใจที่จะศึกษาถึงพฤติกรรมการใช้โทรศัพท์มือถือของกลุ่มวัยรุ่น ซึ่งกลุ่มตัวอย่างคือ นักเรียนมัธยมศึกษาปีที่5 โรงเรียนพะเยาพิทยาคม ซึ่งวัยรุ่นเป็นวัยที่มีการเปลี่ยนแปลงทางด้านร่างกาย จิตใจ อารมณ์ สังคมและสติปัญญา เป็นวัยแห่งการเรียนรู้แสวงหาสิ่งใหม่ๆ เพื่อสนองความอยากรู้อยากเห็นของตน วัตถุประสงค์ของการวิจัย 1. เพื่อศึกษาพฤติกรรมการใช้โทรศัพท์มือถือของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 2. เพื่อสำรวจความคิดเห็นของนักเรียนชั้น ม.5เกี่ยวกับการใช้โทรศัพท์มือถือ ผลที่คาดว่าจะได้รับ 1. ทราบถึงการใช้โทรศัพท์มือถือของนักเรียนชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 5 2. ทราบความคิดเห็นของนักเรียนชั้น ม.5เกี่ยวกับการใช้โทรศัพท์มือถือ ขอบเขตการวิจัย – นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนพะเยาพิทยาคม จำนวน 30 คน นิยามศัพท์เฉพาะ โทรศัพท์มือถือ คืออุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ใช้ในการสื่อสารสองทางผ่านโทรศัพท์มือถือใช้คลื่นวิทยุในการติดต่อกับเครือข่ายโทรศัพท์มือถือโดยผ่านสถานี โดยเครือข่ายของโทรศัพท์มือถือแต่ละผู้ให้บริการ จะเชื่อมต่อกับเครือข่ายของโทรศัพท์บ้านและเครือข่ายโทรศัพท์มือถือของผู้ให้บริการอื่นโทรศัพท์มือถือที่มีความสามารถเพิ่มขึ้นในลักษณะคอมพิวเตอร์พกพาจะถูกกล่าวถึงในชื่อสมาร์ตโฟน ——————————————————————————————————————– บทที่ 2 เอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง ในการศึกษาค้นคว้าครั้งนี้ ได้ศึกษาเอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง ดังต่อไปนี้ 1. แนวคิดเกี่ยวกับพฤติกรรมวัยรุ่น 2. แนวคิดเกี่ยวกับการสื่อสาร 3. แนวคิดเกี่ยวกับพฤติกรรม 4. งานวิจัยที่เกี่ยว แนวคิดเกี่ยวกับพฤติกรรมวัยรุ่น วัยรุนมาจากศัพท์ภาษาอังกฤษว่า Adolescence หมายถึง การเจริญเติบโตไปสู่วุฒิภาวะเมื่อกล่าวถึงวัยรุ่น คนทั่วไปมักนึกถึงผู้ที่อยู่ในช่วง ๑๓ – ๑๙ ปี โดยประมาณ หรือหากแบ่งตามชั้นเรียน ก็จะนึกถึงผู้เรียนที่เรียนอยู่ในชั้นประถมศึกษาตอนปลาย จนไปถึงระดับอุดมศึกษาปีต้นๆ กุญชรี ค้าขาย (๒๕๔๒: ๑) Dusek (อ้างถึงใน กุณฑล มีชัย ๒๕๕๐: ๕) หมายถึง วัยที่เชื่อมระหว่างการเป็นการเป็นผู้ใหญ่ อันเป็นระยะที่ต้องปรับพฤติกรรมวัยเด็กไปสู่พฤติกรรมแบบผู้ใหญ่ที่สู่เด็กวัยรุ่นจึงไม่ใช่เป็นเพียงการเจริญเติบโตทางด้านร่างกาย แต่หมายถึงการเจริญเติบโตทางสังคมซึ่งอยู่ในกรอบของวัฒนธรรมแต่ละที่ ลักษณะที่สำคัญของวัยรุ่น 1. เป็นวัยแห่งหัวเลี้ยวหัวตอของชีวิต ผลลัพธ์ของพฤติกรรมในวัยนี้จะมีผลต่อบุคคลยาวในช่วงวัยอื่นต่อมา ทั้งด้านการเรียน การทำงาน การใช้ชีวิตคู่ เจตคติที่มีต่อสิ่งต่างๆ สับสนในบทบาท ที่ไม่ชัดเจนของตนเอง เช่น ไม่แน่ใจว่าตนเองเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ ความคาบเกี่ยวระหว่างความเป็นเด็กกับความเป็นผู้ใหญ่นี้ มีผลต่อความรู้สึกนึกคิดของเด็กมาก เด็กจะรู้สึกวางตัวยาก ไม่รู้ว่าจะทำตัวอย่างจึงจะถูกต้องและเหมาะสม 2. เป็นวัยแห่งการเปลี่ยนแปลง การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมและเจตคติในวัยรุนจะควบคู่ไปกับการเปลี่ยนแปลงทางร่างกายที่เกิดขึ้น เช่น การเปลี่ยนแปลงความสนใจ ความไม่มั่นใจเกี่ยวกับความสามารถและความถนัดของตนเอง 3. เป็นวัยแห่งปัญหา อาจกล่าวได้ว่าวัยรุ่นเป็นวัยเจ้าปัญหามากที่สุด ส่วนใหญ่ที่เกิดขึ้นนั้น เกิดจากสาเหตุที่มีการเปลี่ยนแปลงทางร่างกายนั่นเอง ภาวะความว้าวุ่นใจ ไม่สบายตัวไม่สบายใจ ทำให้เกิดความหงุดหงิด วิตกกังวล อารมณ์เสียงาย ไม่อยากพูดคุยกับใคร หรือพูดจายียวน จนทำให้เกิดความไม่เขาใจกันในกลุ่มเพื่อนหรือพี่นอง เกิดเป็นปัญหาทางอารมณ์และปัญหาสังคมของเด็กวัยนี้ 4. เป็นวัยที่ต้องการเรียนรู้ ความเป็นตัวของตัวเอง เด็กจะแสดงให้เห็นว่าเขาต้องการ การยอมรับจากกลุ่ม และถือเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่ม แต่กระนั้นเด็กเองยังไม่แน่ใจในบทบาทของตน เขาต้องการรู้วาเขาต้องแสดงบทบาทใดในสังคมของตัวเอง คือ การพยายามหาเอกลักษณ์ของตัวเอง จากการแต่งกาย จากการใช้คำพูดที่เข้าใจกันเฉพาะในกลุ่มวัยรุนเท่านั้น 5. เป็นช่วงวัยแห่งจินตนาการ วัยรุ่นชอบฝันสร้างวิมานในอากาศ จินตนาการตนเอง เป็นสิ่งต่างๆ หรือบุคคลต่างๆ ที่ตนเองชอบ เด็กสามารถแสดงออกในรูปของการประพันธ์เพลง เขียนบท กลอนประกอบเพลง หรือแม้กระทั่งการแต่งกายตามแบบบุคคลในสังคมที่ตนเองชื่นชอบและต้องการเอาอย่าง แนวคิดเกี่ยวกับการสื่อสาร กระบวนการของการถ่ายทอดสาร (massage) จากบุคคลฝ่ายหนึ่งซึ่งเรียกว่า ผู้สงสาร (source) ไปยังบุคคลอีกฝ่ายหนึ่งซึ่งเรียกว่า ผู้รับสาร (receiver) โดยผ่านสาร (channel) การสื่อสารนั้นจัดได้ว่าเป็นปัจจัยที่สำคัญอีกปัจจัยหนึ่งในชีวิตมนุษย์นอกเหนือจากปัจจัยที่สี่ที่เป็นความจําเป็นเพื่อความอยู่รอดของมนุษย์อันได้แก่ อาหาร ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค เครื่องนุ่งห่ม แม้การสื่อสารจะไม่มีความเกี่ยวของโดยตรงกับความเป็นความตายของมนุษย์เหมือนกับปัจจัยสี่ของตนแต่การที่จะให้ได้มาซึ่งปัจจัยทั้งสี่นั้นย่อมตองอาศัยการสื่อสารเป็นเครื่องมือแน่นอนมนุษย์อาศัยการสื่อสารเป็นเครื่องมือเพื่อบรรลุวัตถุประสงค์ในการดําเนินกิจกรรมใดๆ ของตนและเพื่ออยู่รวมกับคนอื่นในสังคมการสื่อสารเป็นพื้นฐานของการติดต่อของมนุษย์และเป็นเครื่องมือสําคัญของกระบวนการทางสังคมยิ่งสังคมมีความสลับซับซ้อนมากเพียงใดและประกอบด้วยคนจํานวนมาก เท่าใดการสื่อสารก็ยิ่งมีความสําคัญมากขึ้นเท่านั้นการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจอุตสาหกรรมและสังคมที่นํามาซึ่งความสลับซับซ้อนก่อให้เกิดความไม่เข้าใจและความไม่แน่ใจแก่สมาชิกของสังคมย่อมต้องอาศัยการสื่อสารเป็นเครื่องมือเพื่อแก้ไขปัญหา ดังกล่าว การสื่อสาร มีความสําคัญต่อมนุษย์ 5 ประการ คือ 1. ความสําคัญต่อการเป็นสังคม 2. ความสําคัญต่อชีวิตประจําวัน 3. ความสําคัญต่ออุตสาหกรรมและธุรกิจ 4. ความสําคัญต่อการปกครอง 5. ความสําคัญต่อการเมืองระหว่างประเทศ แนวคิดเกี่ยวกับพฤติกรรม ปัญชลี ดวงเอียด (๒๕๔๙: ๑๕) ได้กล่าวถึง ผลการวิจัยของนักวิชาการว่าเยาวชนในยุคปัจจุบันค่อนข้างเป็นคนขี้เหงา ติดโทรศัพท์มือถือ ชอบออกนอกบ้าน มีความอ่อนแอทางจิตใจ ไม่มีความเชื่อมั่นในตัวเอง ติดสุขนิยม บริโภควัตถุนิยม ต้องการความรวดเร็ว ขาดความยับยั้งชั่งใจไม่มีความอดทน อดกลั้น มีค่านิยมทางเพศเสรี ของเกี่ยวกับสิ่งเสพติด เมินศาสนา ขาดสาระและ ไร้สํานึก เยาวชนส่วนใหญ่ ใช้เวลาในการพูดคุยโทรศัพท์นานวันละหลายชั่วโมงโดยจะเปิด โทรศัพท์มือถือไว้ตลอดเวลาพูดคุยกันพร่ำเพรื่อ พูดคุยกันนานๆทุกเรื่อง ทุกเวลา ทุกสถานที่สาระและไม่มีสาระเสมือนว่าเยาวชนเป็นทาสโทรศัพท์มือถือ ทั้งยังขาดความระมัดระวังในการใช้ภาษาวาเหมาะกับกาลเทศะหรือไม่ และมักใช้คําแสลง เช่น ภาษา “แอบแบ๊ว” ซึ่งเป็นภาษาที่นิยมในหมูเยาวชนขณะนี้ นอกจากนี้ เยาวชนยังชอบวิ่งตามแฟชั่น มีค่านิยมฟุ้งเฟ้อเห่อของใหม่ เปลี่ยนโทรศัพท์มือถือเป็นรุ่นใหม่บ่อยๆ นอกจากจะขาดระเบียบวินัยในเรื่องทั่วๆไป แล้วยังขาดวินัยในการใช้เงินอีกด้วย พฤติกรรมดังกล่าว ชี้ให้เห็นว่า เยาวชนซึ่งเป็นสมาชิกกลุ่มใหญ่ในสังคมกําลังอยู่กับความไม่พอดี ไม่พอเพียงในการดําเนินชีวิต จากพฤติกรรมของเยาวชนดังกล่าว ทําให้สามารถมองเห็นสภาพของสังคมที่ชีวิตประจําวันกําลังถูกผสานเข้ากับเทคโนโลยีสมัยใหม่ ซึ่งนับวันจะมีรูปแบบการให้บริการที่หลากหลาย แม้ SMS จะเป็นเพียงสาเหตุเดียวที่รวมอยู่กับสาเหตุใหญ่เพราะเครื่องมือสื่อสารทุกชนิดที่ทําให้เกิดการติดต่อกันโดยตรงและเป็นส่วนตัวระหว่างบุคคลนั้นยอมนํามาซึ่งความสัมพันธ์ที่ก่อตัวได้เร็วขึ้น แต่เยาวชนที่ใช้เครื่องมือสื่อสารนั้นๆ มีวุฒิภาวะหรือภูมิคุ้มกันมากน้อยเพียงใด งานวิจัยที่เกี่ยวข้อง วรวุฒิ เจริญศรีพรพงษ์ (๒๕๔๖: ๕๐-๖๕)ได้ศึกษาการวิเคราะห์ความต้องการใช้โทรศัพท์มือถือของวัยรุ่นในกรุงเทพมหานครที่มีโทรศัพท์มือถือใช้อยู่ในปัจจุบัน พบว่า ระบบที่ใช้ ส่วนใหญ่ใช้ของ AIS สาเหตุที่ตัดสินใจซื้อสวนใหญ่ตอบว่าเพราะจําเป็น การตัดสินใจซื้อเป็นความต้องการของตนเองส่วนใหญ่ ค่าใช้จ่ายต่อเดือนส่วนใหญ่ใช้ไมเกิน ๕๐๐ บาท และใช้ติดต่อกับผู้ปกครองมากที่สุดบริการเสริมที่มีในตัวเครื่องโทรศัพท์มือถือที่มีการใช้มากที่สุด คือ SMS ธีระ กุลสวัสดิ์ (๒๕๓๔: ๒๘-๔๒) ได้ศึกษาพฤติกรรมการใช้โทรศัพท์มือถือในขณะขับรถของ ผู้ขับขี่รถยนต์ พบว่า การรณรงค์จากสื่อต่างๆ ได้เขาถึงกลุ่มเป้าหมายส่วนใหญ่แล้ว แต่กลับพบว่า จํานวน ผู้ที่รับรู้การรณรงค์มีการใช้อุปกรณ์ช่วยฟังและไม่ใช้อุปกรณ์ช่วยฟัง อยู่ในสัดสวนที่ใกล้เคียงกัน โดยผู้ที่ใช้อุปกรณ์ช่วยฟังให้เหตุผลว่าคํานึงถึงความปลอดภัยมากที่สุด ความแตกต่างทางด้านเพศ อายุ สถานภาพสมรส การศึกษา อาชีพ ประสบการณ์ในการขับขี่ ไม่มี ผลต่อพฤติกรรมการใช้อุปกรณ์ช่วยฟัง ศิราพร ศรีแดน (๒๕๔๔: ๑๒๔-๑๔๕) ได้ศึกษาการแข่งขันทางธุรกิจการค้า และค่านิยมการใช้โทรศัพท์มือถือ กรณีศึกษา อําเภอเมือง จังหวัดหนองบัวลําภู พบว่าการแข่งขัน ธุรกิจการคาในเขตอําเภอเมือง จังหวัดหนองบัวลําภู มีการแข่งขันทั้งหมด ๖ ด้าน คือ ด้านการโฆษณาร้านค้าที่ให้บริการโทรศัพท์มือถือเพื่อส่งเสริมการขาย ด้านการบริการ ด้านเงื่อนไข การซื้อ ด้านราคา ด้านบริการหลังการขายและส่วนประกอบด้านอื่นๆ เช่น ทําเลที่ตั้ง การตกแต่งร้าน การแต่งกายของพนักงานขาย ค่านิยมการใช้โทรศัพท์มือถือ พบว่า ผู้ใช้เลือกจากเครื่องที่มี ราคาถูกมากที่สุด และเลือกใช้จากระบบสัญญาณเครือขายที่ครอบคลุมใช้ได้ทุกพื้นที่ มีเหตุผลในการใช้เพราะความสะดวกรวดเร็วในการติดตอสื่อสาร และใช้ตามสมัยนิยม ——————————————————————————————————————- บทที่ 3 วิธีดำเนินการวิจัย วิธีการวิจัย การวิจัยเรื่องพฤติกรรมการใช้โทรศัพท์มือถือของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนพะเยาพิทยาคมจังหวัดพะเยา ครั้งนี้ เป็นการศึกษาเชิงสำรวจ (Survey research) เพื่อศึกษาพฤติกรรมการใช้โทรศัพท์มือถือของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนพะเยาพิทยาคมจังหวัดพะเยา โดยผู้วิจัยได้ดำเนินการเกี่ยวกับประชากรและกลุ่มตัวอย่าง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย การวิเคราะห์ข้อมูล การเก็บรวบรวมข้อมูล ดังต่อไปนี้ ประชากรและกลุ่มตัวอย่าง ประชากรที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ นักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนพะเยาพิทยาคมจังหวัดพะเยา เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ แบบสอบถาม (Questionaire) แบ่งออกเป็น 3 ส่วน ดังนี้ ส่วนที่ 1 เป็นแบบสอบถามเกี่ยวกับข้อมูลปัจจัยส่วนบุคคล จำนวน 2 ข้อ ได้แก่ เพศ และ แผนการเรียน ส่วนที่ 2 แบบสอบถามข้อมูลของโทรศัพท์มือถือ ส่วนที่ 3 แบบสอบถามพฤติกรรมการใช้โทรศัพท์มือถือ ผู้วิจัยได้ใช้มาตราวัดพฤติกรรมการใช้โทรศัพท์มือถือแบบมาตราส่วน 4 ระดับ เกณฑ์การให้คะแนน คือ 4 หมายความว่า บ่อยที่สุด 3 หมายความวา บ่อย 2 หมายความว่า บางครั้ง 1 หมายความว่า ไม่เคย การรวบรวมข้อมูล
คลิ๊ก > แบบสอบถาม ——————————————————————————————————————- บทที่ 4 ผลการวิจัย การศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษาพฤติกรรมการใช้โทรศัพท์มือถือของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 การนำเสนอผลการวิจัยแบ่งเป็น 2 ส่วน คือ ส่วนที่ 1 ผลการวิเคราะห์ปัจจัยส่วนบุคคลประกอบด้วย เพศ และแผนการเรียน ส่วนที่ 2 ผลการวิเคราะห์ข้อมูลพฤติกรรมการใช้โทรศัพท์มือถือของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ส่วนที่ 1 ผลการวิเคราะห์ข้อมูลส่วนบุคคลประกอบด้วย เพศ และแผนการเรียน ตารางที่ 1 จำนวนและร้อยละของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 จำแนกตามเพศ และแผนการเรียน ปัจจัยส่วนบุคคล จำนวน ร้อยละ เพศ ชาย 14 46.67 หญิง 16 53.33 แผนการเรียน ศิลป์ – สังคม 2 6.67 ศิลป์ – ฝรั่งเศส 3 10.00 ศิลป์ – จีน 3 10.00 ศิลป์ – ญี่ปุ่น 2 6.67 ศิลป์ – คณิตฯ 4 13.33 วิทย์ – คณิตฯ 10 33.33 ห้องเรียนพิเศษวิทยาศาสตร์ 2 6.67 ห้องเรียนพิเศษ วิทย์ – คณิตฯ สองภาษา 4 13.33 จากตารางที่ 1 พบว่าจากกลุ่มตัวอย่างนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 จำนวน 30 คน สามารถอธิบายปัจจัยส่วนบุคคลได้ดังนี้ เพศ กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง จำนวน 16 คน คิดเป็นร้อยละ 53.33 รองลงมาคือเพศชาย จำนวน 14 คน คิดเป็นร้อยละ 46.67 แผนการเรียน กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นแผนการเรียน วิทย์-คณิต จำนวน 16 คน คิดเป็นร้อยละ 53.33 รองลงมาคือ แผนการเรียนสายศิลป์ จำนวน 14 คน คิดเป็นร้อยละ 46.67 ส่วนที่ 2 ผลการวิเคราะห์ข้อมูลพฤติกรรมการใช้โทรศัพท์มือถือของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ตารางที่ 2 ค่าเฉลี่ย(X) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน(S.D) พฤติกรรมการใช้โทรศัพท์มือถือ ——————————————————————————————————————- บทที่ 5 สรุปผลการวิจัย การศึกษาวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเรื่องพฤติกรรมการใช้โทรศัพท์มือถือของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา ปีที่ 5 โรงเรียนพะเยาพิทยาคม มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมการใช้โทรศัพท์มือถือของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนพะเยาพิทยาคม จำนวน 30 คน ผู้วิจัยได้ดำเนินการวิจัยโดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือ แบ่งเป็น 3 ตอน คือ ปัจจัยส่วนบุคคลของกลุ่มตัวอย่าง ข้อมูลการใช้โทรศัพท์มือถือ และพฤติกรรมการใช้โทรศัพท์มือถือและนำแบบสอบถามไปใช้กับกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 30 คน สรุปผลการวิจัย ปัจจัยส่วนบุคคล ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง จำนวน 16 คน คิดเป็นร้อยละ 53.33 รองลงมาคือเพศชาย จำนวน 14 คน คิดเป็นร้อยละ 46.67 แผนการเรียน กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นแผนการเรียน วิทย์-คณิต จำนวน 16 คน คิดเป็นร้อยละ 53.33 รองลงมาคือ แผนการเรียนสายศิลป์ จำนวน 14 คน คิดเป็นร้อยละ 46.67 ข้อมูลการใช้โทรศัพท์มือถือ ระยะเวลาในการใช้โทรศัพท์มือถือของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 5 โดยส่วนมากแล้วอยู่ในระยะเวลา3-5 ชั่วโมงต่อวัน รองลงมาคือ 1-3 ชั่วโมงต่อวัน 0 -1 ชั่วโมงต่อวัน และมากกว่า 5 ชั่วโมงต่อวันตามลำดับ พฤติกรรมการใช้โทรศัพท์มือถือ โดยมากแล้วกลุ่มตัวอย่างมักใช้โทรศัพท์มือถือเพื่อความบันเทิง เพื่อความสนุกสนาน มากกว่าที่จะนำไปทำให้เกิดประโยชน์ที่แท้จริง ——————————————————————————————————————- เอกสารอ้างอิง กลุ่มยุทธศาสตร์และเฝ้าระวังทางวัฒนธรรมสำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดตาก. การศึกษาวิจัยพฤติกรรมการใช้โทรศัพท์มือถือของเยาวชนจังหวัดตาก; (http://www.takculture.com/index1.php?module=research) ——————————————————————————————————————- รูปแบบงานวิจัยแบบงานนำเสนอ งานวิจัยบทคัดย่อ งานวิจัยรวบรวม |
วิจัย การใช้โทรศัพท์ มือ ถือ ใน โรงเรียน
ลิขสิทธิ์ © 2024 th.frojeostern Inc.
