ละคร เวที พระ อภัย มณี ตอน หนี นาง ผีเสื้อ สมุทร

กล่าวถึงพระอภัยมณีอยู่กับนางผีเสื้อสมุทรในร่างนิรมิต เป็นคู่กันจนนางผีเสื้อสมุทรมีบุตรชาย

หน้าตาเหมือนพระอภัยมณีแต่ ดวงตาแดงเหมือนพระอาทิตย์ มีกำลังดังพระยาช้างมีเขี้ยวเหมือนนางผีเสื้อสมุทร

พระอภัยมณีทรงรักใคร่เฝ้าเลี้ยงลูกมาได้ 8ปีจึงให้ชื่อว่า สินสมุทร และสอนเป่าปี่และเพลงอาวุธให้

“สินสมุทรไหนเจ้ารองเป่าปี่ให้พ่อฟังหน่อยสิ”พระอภัยมณีพูด

“ไม่ใช่เจ้าจับผิด มาพ่อจับให้ดู”พระอภัยมณีพูด

วันหนึ่งขณะที่นางผีเสื้อสมุทรจะออกไปหาอาหาร

“พี่ภัยคะ น้องขอออกไปหาอาหารก่อนนะเพคะ”นางอสุรีพูด

“จ้ะ น้องหญิง”พระอภัยมณีพูด

ฝ่ายสินสมุทรไม่ห่างจากพระบิดา ซึ่งรักพ่อมากกว่าแม่มานาน เพราะ พ่อไม่ดุตนเหมือนแม่และ ได้เห็นพระอภัยทรงหลับ

อยู่จึงหนีไปวิ่งเล่น

“อ้าว เสด็จพ่อหลับอยู่นี่นาไปหาอะไรทำดีกว่า”สินสมุทรพูด

เมื่อสินสมุทรวิ่งเล่นอยู่ในถ้ำก็ไปเห็นแผ่นหินปิดปากถ้ำไว้จึงลองผลัก เมื่อปากถ้ำเปิดออกสินสมุทรได้เห็นหาดทรายงาม

มากและด้วยความไม่เคยเห็นจึงตื่นเต้นออกวิ่งเล่นและโดดลงน้ำด้วยความที่มีเชื้อนางผีเสื้อสมุทร จึงดำผุดลงน้ำทั้งวันก็

สามารถกลั้นหายใจได้ ยิ่งถูกน้ำก็ยิ่งมีกำลัง จนกระทั่งสินสมุทร ได้พบกับฝูงเงือก

“นี่พวกเจ้าเป็นใครกัน”สินสมุทรพูด

“ทำไมมีหางครึ่งนึงล่ะ”สินสมุทรพูด

“แล้วเป็นคนทำไมมีหางได้ล่ะ”สินสมุทรพูด

“…”

“นี่ทำไมข้าถามแล้วไม่ตอบ”สินสมุทรพูด

“ข้าเริ่มมีน้ำโหแล้วนะ..........ได้..........”สินสมุทรพูด

หลังจากที่สินสมุทรจับเงือกเฒ่าได้จึงลากขึ้นกลางหาดเพราะเห็นว่ามีรูปร่างประหลาดจึงกะจะเอาไปให้พระอภัยมณีดู เมื่อถึงถ้ำก็ตะโกนเรียกหาบิดา พระบิดาตื่นขึ้นเห็นสินสมุทรลากเงือกเข้ามา

“สินสมุทร นี่ลูกไปเอาเงือกมาจากไหนกัน”พระอภัยมณีพูด

สินสมุทรจึงเล่าเรื่องราวตั้งแต่เปิดถ้ำ จนเอาเงือกเข้ามาให้ พระอภัยฟัง

“เรื่องทั้งหมดก็เป็นอย่างนี้ล่ะ เสด็จพ่อ”สินสมุทรพูด

“นี่เจ้าเปิดแผ่นหินหรอสินสมุทร บรรลัยแล้วล่ะงานนี้”พระอภัยมณีพูด

“ลูกรู้ไหมถ้าแม่ของเจ้ารู้จะโกรธมาก ด้วยกลัวจะพาพ่อหนีแล้วเราจะพากันตายหมดนะลูก”พระอภัยมณีพูด

“ทำไมแม่ต้องโกรธด้วยล่ะพ่อ “สินสมุทรพูด

สินสมุทรได้ฟังก็สงสัยจึงถามพระอภัยมณี พระอภัยมณี จึงเล่าเรื่องราวให้สินสมุทร ฟังเมื่อ สินสมุทรได้ฟังก็ร้องไห้เสียใจที่แม่เป็นยักษ์ ฝ่ายเงือกน้ำนั้นฟังภาษามนุษย์รู้เรื่อง จึงขอให้พระอภัยไว้ชีวิต และจะให้ตนทำอะไรก็ได้

“ท่านได้โปรดปล่อยข้าไปเถิด ข้าขอชีวิตและให้ข้าทำอะไรก็ได้ แต่ข้าขอชีวิต”เงือกเฒ่าพูด

“ได้โปรดเถิดท่าน ไว้ชีวิตข้าเถิด แล้วข้าจะเกลี่ยทรายให้ท่านเอง นางผีเสื้อสมุทรจะได้ไม่รู้”เงือกเฒ่าพูด

“ได้....ข้าจะไว้ชีวิตท่าน แต่ข้าต้องการหนีนางผีเสื้อสมุทร แต่ไม่รู้ว่าที่นี้เป็นที่ใด”พระอภัยมณีพูด

“ข้าทราบดี ที่นี่คือแม่น้ำอโนมานเขตนางผีเสื้อสมุทร ทิศเหนือเป็นมหิงษะสิงขร ทิศใต้เป็นเกาะแก้วมังกร ใช้เวลา 7 เดือน

ถึงจะถึง แต่แถวนี้ไม่มีบ้านเรือนเลย นานๆทีจะมีสำเภาแล่น มาบ้างจากเมืองลังกา” เงือกเฒ่าพูด

“และตัวข้าฟังภาษามนุษย์รู้เพราะปู่ย่าเป็นมนุษย์ ข้าอายุ 580 ปี” เงือกเฒ่าพูด

“แล้วข้ารู้จักโยคีอยู่องค์หนึ่งอยู่เกาะแก้วพิสดารและมีมนต์มากมาย”เงือกเฒ่าพูด

“ใช้เวลา 7 วันแต่ต้องถ่วงเวลานางผีเสื้อสมุทรไว้ด้วยนะเพราะเพียง 3 วันนางก็ตามทัน”เงือกเฒ่าพูด

หลังจากที่พระอภัยมณีได้ฟังคำนางเงือกก็ค่อยจะบรรเทาทุกข์ในใจไปได้ เมื่อคุยกันเสร็จ จึงให้สินสมุทรไปส่งนายเงือกถึงปากถ้ำ แล้วให้สินสมุทรดันประตูหินมาปิดเหมือนเดิม ฝ่ายผีเสื้อสมุทร เมื่อขึ้นจากฝั่งน้ำจึงเก็บผลไม้พอประมาณ แล้ว เดินทางกลับ เมื่อเห็นแผ่นหินปิดอยู่ก็เปิดแผ่นหินและนิมิตตนเป็นมนุษย์ แล้วเดินเข้ามาหาพระอภัยมณีและสินสมุทร

“เสร็จแม่กลับมาแล้วหรอพะยะค่ะ”สินสมุทรพูด

“อืม พี่ภัยน้องเก็บผลไม้มามากมายเลยเพคะลองกินซิเพคะ”นางอสุรีพูด

“สินสมุทรมากินผลไม้กับพ่อมา แล้วเจ้าไม่กินหรอ”พระอภัยมณีพูด

“ไม่เพคะ น้องกินมาแล้ว”นางอสุรีพูด

เมื่อพลบค่ำพระอภัยมณีก็ทำท่าเหมือนรักนางผีเสื้อสมุทรโดยคิดหาทางหว่างล้อมนางผีเสื้อสมุทร ฝ่ายนางผีเสื้อสมุทร เมื่อ

จะพรากจากลูกผัวก็ได้เกิดนิมิตฝันว่าเห็นเทวดาที่อยู่เก่ะนั้นมาทำลายถ้ำ แล้วเอาค้อนใหญ่ ทุบนางจนแทบสิ้นชีวิต จากนั้นจึงควักเอาดวงตาของนางไป

#ด้านในฝัน

“เจ้าเป็นอะไรไปรึ”พระอภัยมณีพูด

“น้องฝันร้ายเพคะ”นางอสุรีพูด

“ฝันว่าอะไรรึ”พระอภัยมณีพูด

“มีเทวดาเอาค้อนมาทุบน้อง แล้วเอาตาของน้องไปเพคะ”นางอสุรีพูด

“เสร็จกูแน่อียักษ์”พระอภัยมณีพูด