สํา น วน ที่มาจาก วรรณคดี การละเล่น พื้นบ้าน

������ӹǹ���դ����͡����Ҩҡ��Ժ��ѧ������Ѳ������·����� ����Ǵ�����ѧ����ǹ�� �Ѻ���������ҵ� �ĵԡ������͡����Ңͧ������ �����е�ҧ�ͧ��ҧ��� ����ͧ���������������á�áԹ 㹪��Ե��Ш��ѹ ẺἹ���ླ�����Ѳ����� ��ʹ� �Էҹ �ӹҹ ��ó�����л���ѵ���ʵ�� ��� ����� ������С���觢ѹ �������ӹǹ�ºҧ�ӹǹ���ѧ�շ���Ҩҡ��ҧ����ȴ��� �յ�����ҧ���ѧࢻ �ѧ���

ภาษิตพื้นบ้าน หมายถึง คำกล่าวที่สืบทอดกันมาตามประเพณีและมีความหมายค่อนข้างกว้าง กล่าวคือ รวมหมายถึงทั้งที่สุภาษิตและคำพังเพยไว้ด้วย

คำพังเพย หมายถึง คำที่กล่าวแล้วตีความอาจจะเป็นคำสั่งสอนหรือไม่เป็นก็ได้ขึ้นอยู่กับลักษณะการใช้ในแต่ละสถานการณ์

สำนวน หมายถึง ถ้อยคำที่เป็นชั้นเชิงชวนให้คิด ไม่แปลตรงตัว คือไม่สามารถแปลความหมายได้จากคำ แต่เป็นที่เข้าใจกันถึงความหมาย เช่น เฒ่าหัวงู ลูกขุนพลอยพยับ บ้านแตกสาแหรกขาด

ภาษิตบางบทไม่อาจกำหนดแน่นอนตายตัวได้ว่าเป็นสุภาษิตหรือคำพังเพย เช่น ชักใบให้เรือเสีย

ปลาหมอตายเพราะปาก รักดีหามจั่วรักชั่วหามเสา น้ำนิ่งไหลลึก จะขึ้นอยู่กับสถานการณ์ว่าผู้ใช้ประสงค์ใช้ในการสั่งสอนเป็นสุภาษิต หากกล่าวให้ตีความโดยที่มิได้มุ่งการสั่งสอน ก็ถือว่าเป็นคำพังเพย

ที่มาของภาษิตหรือสำนวนไทย

ภาษิตหรือสำนวนไทยมีมูลเหตุที่เกิดจากค่านิยม ความเป็นอยู่ตลอดจนเป็นคนช่างสังเกต ของคนไทย การเป็นเจ้าของสำนวนชอบกระทบกระเทียบเปรียบเปรย และนำสิ่งแวดล้อมที่อยู่ใกล้ตัวมาเปรียบเปรย เป็นต้นว่า จากธรรมชาติ จากการกระทำ ความประพฤติ จากการเป็นอยู่ของสังคม จากแบบแผนประเพณีและวัฒนธรรม ตำนานหรือประวัติศาสตร์ และมูลเหตุอื่นๆที่พอสรุปได้เป็นประการสำคัญดังต่อไปนี้

สำนวนใดที่มาจากการละเล่น

สํานวนในข้อใดมีที่มาจากวรรณคดี

สํานวนไทยมีที่มาจากอะไร

สํานวนภาษาไทยมีอะไรบ้าง