บทความวิชาการเรื่องนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการใช้หลักคำสอนทางพระพุทธศาสนา คือการใช้หลักทางสายกลาง หรือมัชฌิมาปฏิปทาเพื่อนำมาปรับใช้ในการพัฒนาเพื่อความยั่งยืนคือด้านสิ่งแวดล้อม ทำให้มีมากขึ้นจากการใช้เทคโนโลยีที่เหมาะสมและอนุรักษ์ทรัพยากรพื้นฐานให้มั่นคง ด้านสังคม มีการจัดสรรความเท่าเทียมกันในการใช้ทรัพยากรที่เป็นตัวชี้วัดพื้นฐานที่เพียงพอและจำกัดจำนวนประชากร และด้านเศรษฐกิจ ที่ต้องเติบโตอย่างเหมาะสมไม่ทำลายสิ่งแวดล้อมและความสมดุลในระบบนิเวศเพราะถ้าเราไม่นำหลักของทางสายกลางมาปรับใช้ก็จะไม่เกิดความยั่งยืน เพราะจะมีอย่างใดอย่างหนึ่งเกิน หรือหย่อนเกินไป เช่น ถ้ามีการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติมากเกินไปโดยไม่นำมาใช้ประโยชน์ก็จะกลายเป็นว่ามีของดีแต่ไม่นำมาใช้มันก็เสียเปล่า หรือถ้านำมาใช้มากเกินไปมุ่งเน้นแต่จะนำทรัพยากรธรรมชาติมาพัฒนาเศรษฐกิจ ก็จะทำให้เสียสมดุลไป ดังนั้นจึงมีความจำเป็นที่จะต้องนำหลักของทางสายกลางคือเป็นคำสอนของพระพุทธศาสนามาเป็นแนวทางในการพัฒนาเพื่อความยั่งยืนสืบไป Show The purposes of this academic article wase to study implementation of the Buddhist principle, Majjhima-patipada or the middle path, to sustainable development in several aspects. In the environmental aspect, it should be made abundant by the usage of proper technologies and the stable conservation of fundamental resources. In the social aspect, the utilization of resources as thefundamental indicator was allotted equally and sufficiently to certain people, and in theeconomic aspect, it should be appropriately grown in progress and the environment and ecological balance should not be destroyed. As seen, sustainability was unavailable if the Buddhist principle of the middle path was not utilized because there might be something excessively overwhelmed or reduced. For example, if natural resources were excessively conserved and not utilized, availability of unutilized natural resources was seen useless. In case natural resources were over-abundantly utilized with the target to increase the country’s economy, existing natural resources were inevitably unbalanced.So, it was very important to take the Buddhist principle of the middle path as the guideline for further sustainable development. Referencesญาณภัทร ยอดแก้ว. (2552). พุทธศาสนากับแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง. บทความ. คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม. Published 2017-06-30 How to Cite ประยุต, พระครูสารกิจประยุต. พระพุทธศาสนากับการพัฒนาเพื่อความยั่งยืน. วารสารศรีล้านช้างปริทรรศน์, [S.l.], v. 3, n. 1, p. 15, june 2017. ISSN 2350-9406. Available at: สังขารทั้งหาย ไม่เที่ยง พัฒนายังไง ก็ยั่งยืนไม่นานครับ คนดี สำคัญกว่า คนเก่งนะครับ คนดี 100 คน เก่งเล็กน้อย ถึงแม้เจริญน้อย แต่สังคมไม่วุ้นวาย คนเก่ง 1 คน แต่เลว ถึงจะทำให้เจริญเร็ว สังคมก็วุ้นวายไม่สิ้นสุด พระพุทธศาสนาเกี่ยวกับการพัฒนาประเทศแบบยั่งยืนอย่างไรลักษณะทั่วไปของการพัฒนาแบบยั่งยืน
* คนสัมพันธ์กับสังคมอย่างมีความสุข (วิพรหมหาร ๔) * คนสัมพันธ์กับธรรมที่จริงแท้อย่างรู้ดท่ากัน * คนสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อมอย่างเอื้อเฟื้อเกื้อกูลกัน * คนสัมพันธ์กับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีอย่างมีสติ
หลักธรรมใดในพระพุทธศาสนามาใช้เพื่อให้เกิดการพัฒนาแบบยั่งยืนในสังคมไทยนอกจากนี้หลักธรรมะในพุทธศาสนา ที่สามารถน ามาประยุกต์เพื่อช่วยในการให้เกิด การพัฒนาที่ยั่งยืน ได้แก่ มรรคมีองค์แปดใน อริยสัจสี่ที่เป็นหลักปฏิบัติให้ถึงซึ่งความดับทุกข์ หากน้อมน ามาปฏิบัตินั้นจะน ามาซึ่งความสุข สงบทั้งทางร่างกายและจิตใจได้ เช่น หลักปฏิบัติ ของมรรคมีองค์๘๖ บางข้อที่ครอบคลุมและ เกี่ยวข้องกับลักษณะแนวทางการ ...
การพัฒนาแบบยั่งยืนหมายความว่าอย่างไร และการพัฒนาแบบยั่งยืนเชิงพุทธควรมีลักษณะอย่างไรการพัฒนาแบบยั่งยืน Sustainable Development
หมาย ถึง “รูปแบบของการพัฒนาที่สนองความต้องการของคนในรุ่นปัจจุบันโดยไม่ทำให้คนรุ่น ต่อไปในอนาคต ต้องประนีประนอมยอมลดทอนความสามารถในการที่จะตอบสนองความต้องการของตนเอง” การใช้ทรัพยากรเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน
พระพุทธศาสนามีส่วนช่วยในการพัฒนาสังคมอย่างไรเมื่อพิจารณาในแง่มุมของพระพุทธศาสนาในฐานะสถาบันหลักหนึ่งในสังคมไทย ที่ได้เข้ามามีบทบาทต่อการพัฒนาสังคมไทย ก็จะพบว่า ในอดีตพระพุทธศาสนาประสบความสำเร็จในการสร้างความอยู่ดีมีสุขให้กับสังคมไทย จนคนไทยมีลักษณะนิสัยที่เด่นชัด คือ มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ชอบสนุกและชอบทำบุญ ซึ่งนับเป็นความวิเศษอย่างหนึ่งของวัฒนธรรมไทย ที่ ...
|