เทือกเขา แอ น. ดี ส ลักษณะ เด่น

เทือกเขาแอนดี , เทือกเขาแอนดีสหรือเทือกเขาแอนเดียน ( สเปน : เทือกเขา de los Andes ) เป็นเทือกเขาเนลตัลที่ยาวที่สุดในโลกไว้ที่สูงอย่างต่อเนื่องตามขอบตะวันตกของทวีปอเมริกาใต้ ช่วงคือ 7,000 กิโลเมตร (4,350 ไมล์) ยาว 200-700 กิโลเมตร (124-435 ไมล์) กว้าง (กว้างระหว่าง18 ° S - 20 ° S รุ้ง ) และมีความสูงเฉลี่ยประมาณ 4,000 เมตร (13,123 ฟุต) แอนดีสขยายจากเหนือจรดใต้ผ่านเจ็ดประเทศอเมริกาใต้: เวเนซุเอลา , โคลอมเบีย , เอกวาดอร์ , เปรู ,โบลิเวีย , ชิลีและอาร์เจนตินา

เทือกเขาแอนดีสเมื่อมองจากเครื่องบิน ระหว่างซานติอาโก เด ชิลี และเมนโดซา อาร์เจนตินา ในฤดูร้อน ทุ่งน้ำแข็งขนาดใหญ่สอดคล้องกับความลาดชันทางตอนใต้ของ ภูเขาไฟซานโฮเซ (ซ้าย) และมาร์ โมเลโฮ (ขวา) Tupungatoอยู่ทางขวามือ

แผนที่ของทวีปอเมริกาใต้แสดงเทือกเขาแอนดีสที่วิ่งไปตามส่วนตะวันตกทั้งหมด (ประมาณขนานกับชายฝั่งแปซิฟิก) ของทวีป

ไปตามความยาวของพวกเขาแอนดีสจะแบ่งออกเป็นหลายช่วงที่แยกจากกันโดยกลางหดหู่ แอนดีสเป็นสถานที่ตั้งของสูงหลายที่ราบบางรุ่นที่เป็นเจ้าภาพหลักเมืองเช่นกีโต , โบโกตา , กาลี , Arequipa , เมเดยิน , Bucaramanga , ซูเกร , เมริดา , El Altoและลาปาซ Altiplano ที่ราบสูงเป็นโลกเป็นสองสูงสุดหลังจากที่ราบสูงธิเบต ช่วงนี้กำลังในการเปิดแบ่งออกเป็นสามส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับสภาพภูมิอากาศที่: โซนร้อนแอนดีสในเทือกเขาแอนดีแห้งและเปียกแอนดีส

เทือกเขาแอนดีสเป็นเทือกเขาที่สูงที่สุดนอกเอเชีย ภูเขาที่สูงที่สุดนอกเอเชีย คือ Mount Aconcaguaของอาร์เจนตินามีความสูงจากระดับน้ำทะเลประมาณ 6,961 เมตร (22,838 ฟุต) สูงสุดของชิมในเอกวาดอร์เทือกเขาแอนดีคือไกลจากใจกลางของโลกกว่าตำแหน่งอื่น ๆ บนพื้นผิวของโลกเนื่องจากกระพุ้งเส้นศูนย์สูตรที่เกิดจากการหมุนของโลก ภูเขาไฟที่สูงที่สุดในโลกอยู่ในเทือกเขาแอนดีส รวมถึงOjos del Saladoที่ชายแดนชิลี-อาร์เจนตินา ซึ่งสูงถึง 6,893 เมตร (22,615 ฟุต)

เทือกเขาแอนดีสยังเป็นส่วนหนึ่งของเทือกเขาอเมริกันคอร์ดีเยราซึ่งเป็นแนวเทือกเขา (คอร์ดิเยรา ) ที่ประกอบด้วยแนวเทือกเขาต่อเนื่องเกือบต่อเนื่องซึ่งก่อตัวเป็น "กระดูกสันหลัง" ทางตะวันตกของอเมริกาเหนือ อเมริกากลาง อเมริกาใต้ และแอนตาร์กติกา

" Cono de Arita " ใน Puna de Atacama , Salta ( อาร์เจนตินา )

นิรุกติศาสตร์ของคำว่าAndesได้รับการถกเถียงกัน ความเห็นส่วนใหญ่ก็คือว่ามันมาจากชัวคำต่อต้านซึ่งหมายถึง "ตะวันออก" [1]ในขณะที่Antisuyu (ชัวสำหรับ "ภาคตะวันออก") [1]เป็นหนึ่งในสี่ภูมิภาคของอาณาจักรอินคา

คำว่าCordilleraมาจากภาษาสเปนCordelหมายถึง "เชือก", [2]และใช้เป็นชื่อพรรณนาสำหรับส่วนที่ต่อเนื่องกันหลายแห่งของเทือกเขาแอนดีสตลอดจนเทือกเขาแอนเดียนทั้งหมดและเทือกเขาที่รวมกันทางฝั่งตะวันตก ของทวีปอเมริกาเหนือและใต้

มุมมองทางอากาศของ Valle Carbajalใน เทือกเขาFuegianเทือกเขา Andes มีความกว้างประมาณ 200 กม. (124 ไมล์) ตลอดความยาว ยกเว้นในส่วน โค้งโบลิเวียที่มีความกว้างประมาณ 640 กิโลเมตร (398 ไมล์)

เทือกเขาแอนดีสสามารถแบ่งออกเป็นสามส่วน:

ลม Antillesเกาะอารูบา , โบแนร์และคูราเซาซึ่งอยู่ในทะเลแคริบเบียนนอกชายฝั่งของเวเนซุเอลากำลังคิดว่าก่อนที่จะเป็นตัวแทนยอดเขาที่จมอยู่ใต้น้ำของทางเหนือสุดของช่วงเทือกเขาแอนดี แต่การศึกษาทางธรณีวิทยาอย่างต่อเนื่องแสดงให้เห็นว่าเช่นเข้าใจง่าย ไม่ยุติธรรมกับขอบเขตเปลือกโลกที่ซับซ้อนระหว่างแผ่นเปลือกโลกในอเมริกาใต้และแคริบเบียน [4]

ธรณีวิทยาของเทือกเขาแอนดีสOrogeniesPampean  • Famatinian  • Gondwanide  • Andeanสายพานแบบพับ

Marañón  • แอนเดียนกลาง  • Patagonian

Aluk Plate (เดิม)  • แผ่นแอนตาร์กติก  • Carnegie Ridge  • Chile Rise  • Farallon Plate (เดิม)  • Juan Fernández Ridge  • Nazca Plate  • Nazca Ridge

Dolores-Guayaquil  • Cordillera Blanca  • Cochabamba  • Domeyko  • El Tigre  • ซานรามอน  • Liquiñe-Ofqui  • Magallanes-Fagnano

โซนเหนือ  • แผ่นพื้นราบของชาวเปรู  • โซนกลาง  • แผ่นพื้นแบนแปมเปียน  • โซนใต้  • ช่องปาตาโกเนียน  • โซนออสเตรเลีย

Arequipa-Antofalla  • Mejillonia  • Chilenia  • Chaitenia  • Chiloéบล็อก  • Cuyania  • Pampia  • Patagonia  • ฟิทซ์รอย  • Madre de Dios

เทือกเขาแอนดีเป็นหิน - ตติย orogenicเข็มขัดภูเขาตามแนววงแหวนแห่งไฟแปซิฟิกโซนของการระเบิดของภูเขาไฟที่ครอบคลุมภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกของอเมริกาเช่นเดียวกับเอเชียแปซิฟิกภูมิภาค เทือกเขาแอนดีเป็นผลมาจากแผ่นเปลือกโลกกระบวนการที่เกิดจากการมุดตัวของเปลือกโลกมหาสมุทรใต้แผ่นอเมริกาใต้ เป็นผลมาจากการบรรจบกันของแผ่นเปลือกโลกระหว่างแผ่น Nazca และแผ่นอเมริกาใต้ สาเหตุหลักของการเพิ่มขึ้นของเทือกเขาแอนดีคือการบีบอัดของขอบตะวันตกของแผ่นอเมริกาใต้เนื่องจากการมุดตัวของแผ่น Nazcaและแผ่นแอนตาร์กติก ทางทิศตะวันออก เทือกเขาแอนดีสถูกล้อมรอบด้วยแอ่งตะกอนหลายแห่งเช่นOrinoco , ลุ่มน้ำอเมซอน , Madre de DiosและGran Chacoที่แยกเทือกเขาแอนดีสออกจากถ้ำโบราณทางตะวันออกของทวีปอเมริกาใต้ ทางตอนใต้ เทือกเขาแอนดีสมีพรมแดนยาวร่วมกับปาตาโกเนียเทอเรน ทางทิศตะวันตก เทือกเขาแอนดีสสิ้นสุดที่มหาสมุทรแปซิฟิกแม้ว่าร่องลึกเปรู-ชิลีถือได้ว่าเป็นเขตแดนสุดทางตะวันตกของพวกมัน จากแนวทางทางภูมิศาสตร์ เทือกเขาแอนดีสถือว่ามีอาณาเขตด้านตะวันตกที่มีลักษณะเป็นที่ราบลุ่มชายฝั่งทะเลและภูมิประเทศที่ไม่สมบุกสมบัน เทือกเขาแอนดีสยังมีแร่เหล็กจำนวนมากตั้งอยู่ในภูเขาหลายแห่งภายในเทือกเขา

Orogen แอนเดียนมีชุดของโค้งหรือoroclines Orocline โบลิเวียเป็นแนวโค้งเว้าของทะเลในชายฝั่งอเมริกาใต้และเทือกเขาแอนดีสที่ประมาณ 18° S. [5] [6]เมื่อถึงจุดนี้ แนวเทือกเขาแอนดีสจะเปลี่ยนจากตะวันตกเฉียงเหนือของเปรูเป็นใต้ในชิลีและอาร์เจนตินา . [6]ส่วน Andean ทางทิศเหนือและทิศใต้ของ Orocline ถูกหมุน 15 °ถึง 20 °ทวนเข็มนาฬิกาและตามเข็มนาฬิกาตามลำดับ [6] [7]ทับซ้อนพื้นที่โบลิเวีย Orocline มีพื้นที่ของความกว้างสูงสุดของAltiplano ที่ราบสูงและเป็นไปตาม Isacks (1988) เดอะ Orocline ที่เกี่ยวข้องกับการตัดทอนเปลือกโลก [5]จุดเฉพาะที่ 18° S ซึ่งแนวชายฝั่งโค้งเรียกว่า "Arica Elbow" [8]ไกลออกไปทางใต้คือ Maipo Orocline ซึ่งเป็น Orocline ที่ละเอียดอ่อนกว่าระหว่าง 30° S ถึง 38°S โดยมีแนวโน้มแตกที่เว้าจากทะเลที่ 33° S [9]ใกล้ปลายด้านใต้ของเทือกเขาแอนดีสอยู่ที่ Patagonian Orocline [10]

Orogeny

ขอบด้านตะวันตกของSouth American Plateเป็นสถานที่ของorogeniesก่อน Andean ตั้งแต่อย่างน้อยProterozoicตอนปลายและPaleozoicต้นเมื่อterranesและmicrocontinentsหลายแห่งชนกันและผสมผสานกับcratonsโบราณทางตะวันออกของ South America ในขณะนั้นSouth American เป็นส่วนหนึ่งของGondwana

การก่อตัวของแอนดีสที่ทันสมัยเริ่มต้นด้วยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่Triassicเมื่อPangeaเริ่มแบ่งขึ้นซึ่งส่งผลในการพัฒนาหลายrifts การพัฒนาดำเนินต่อไปจนถึงยุคจูราสสิค มันเป็นช่วงยุคระยะเวลาที่เทือกเขาแอนดีเริ่มที่จะใช้รูปแบบปัจจุบันของพวกเขาโดยสูง , faultingและพับของหินตะกอนและหินแปรหินโบราณ cratons ไปทางทิศตะวันออก การเพิ่มขึ้นของเทือกเขาแอนดีไม่ได้คงเป็นภูมิภาคที่แตกต่างกันมีองศาที่แตกต่างกันของความเครียดเปลือกโลกยกตัวและการพังทลาย

กองกำลังเปลือกโลกดังกล่าวข้างต้นเหลื่อมเน็ตตามแนวชายฝั่งตะวันตกของทวีปอเมริกาใต้ที่แผ่น Nazcaและส่วนหนึ่งของแผ่นแอนตาร์กติกเลื่อนใต้แผ่นอเมริกาใต้ยังคงผลิตอย่างต่อเนื่องเหตุการณ์ orogenicผลในการเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่สำคัญการเกิดแผ่นดินไหวและภูเขาไฟระเบิดนี้ วัน. ในภาคใต้ที่รุนแรงที่สำคัญแปลงผิดแยกTierra เดล Fuegoจากขนาดเล็กสโกเชียจาน ตลอดเส้นทาง Drake Passage ที่มีความกว้าง 1,000 กม. (620 ไมล์) ตั้งอยู่บนภูเขาของคาบสมุทรแอนตาร์กติกทางตอนใต้ของแผ่น Scotia ซึ่งดูเหมือนจะเป็นความต่อเนื่องของห่วงโซ่ Andes

ภูมิภาคทางตะวันออกของเทือกเขาแอนดีสประสบกับการเปลี่ยนแปลงหลายอย่างที่เกิดจาก orogeny ของเทือกเขาแอนดีส บางส่วนของSunsás OrogenในAmazonian cratonหายไปจากพื้นผิวโลกที่ถูกแทนที่โดย Andes [11]เซียร์ราเดอคอร์โดบาที่ผลกระทบของโบราณเทือกเขา Pampeanสามารถสังเกตได้เป็นหนี้ยกที่ทันสมัยของพวกเขาและการบรรเทาทุกข์ไปยังเทือกเขาแอนเดียนในระดับอุดมศึกษา [12]ภาคใต้นอกจากนี้ในภาคใต้ของPatagoniaการโจมตีของเทือกเขาแอนเดียนเกิดจากMagallanes ลุ่มน้ำที่จะพัฒนาจากการเป็นextensional ลุ่มน้ำกลับโค้งในหินจะเป็น compressional ลุ่มน้ำฝั่งในCenozoic [13]

ภูเขาไฟ

หุบเขาระแหงใกล้ Quilotoa , เอกวาดอร์

ภาพถ่ายจาก สถานีอวกาศนานาชาตินี้แสดงให้เห็นที่ราบสูงของเทือกเขาแอนดีสในเบื้องหน้า โดยมีภูเขาไฟลูกเล็กๆ เรียงเป็นแนวหันหน้าไปทางทะเลทรายอาตากามาที่อยู่ต่ำกว่ามาก

เทือกเขาแอนดีสมีภูเขาไฟที่ยังคุกรุ่นอยู่จำนวนมากกระจายอยู่ในเขตภูเขาไฟสี่แห่งซึ่งแยกจากกันตามพื้นที่ที่ไม่มีการใช้งาน ภูเขาไฟแอนเดียนเป็นผลมาจากการทรุดตัวของแผ่น Nazca และแผ่นแอนตาร์กติกใต้แผ่นอเมริกาใต้ สายพานถูกแบ่งออกเป็นสี่โซนภูเขาไฟหลักที่แยกออกจากกันด้วยช่องว่างของภูเขาไฟ ภูเขาไฟแถบนี้มีความหลากหลายในแง่ของรูปแบบกิจกรรม ผลิตภัณฑ์ และสัณฐานวิทยา [14]ในขณะที่ความแตกต่างบางอย่างสามารถอธิบายได้ว่าเขตภูเขาไฟใดที่ภูเขาไฟเป็นของ แต่ก็มีความแตกต่างที่สำคัญภายในเขตภูเขาไฟและแม้กระทั่งระหว่างภูเขาไฟที่อยู่ใกล้เคียง แม้จะเป็นที่ตั้งของชนิดสำหรับCalc-alkalicและเหลื่อมภูเขาไฟ, แอนเดียนภูเขาไฟเข็มขัดมีช่วงใหญ่ของการตั้งค่าภูเขาไฟเปลือกโลกเช่นระบบความแตกแยกและโซน extensional ผิด transpressional, เหลื่อมของสันเขากลางมหาสมุทรและSeamountโซ่นอกเหนือจาก ความหนาของเปลือกโลกที่หลากหลายและเส้นทางขึ้นของแมกมาและปริมาณการดูดซึมของเปลือกโลกที่แตกต่างกัน

แร่ที่สะสมและระเหยไป

เทือกเขาแอนดีสเป็นแหล่งแร่และเกลือแร่ขนาดใหญ่ส่วนแนวพับและแนวดิ่งทางทิศตะวันออกบางส่วนทำหน้าที่เป็นกับดักสำหรับปริมาณไฮโดรคาร์บอนที่หาประโยชน์ในเชิงพาณิชย์ได้ ในดินแดนเบื้องหน้าของทะเลทรายอาตากามาแร่ทองแดง porphyry ที่ใหญ่ที่สุดบางส่วนเกิดขึ้น ทำให้ชิลีและเปรูเป็นผู้ส่งออกทองแดงรายใหญ่อันดับ 1 และอันดับสองของโลก ทองแดง Porphyry บนเนินเขาด้านตะวันตกของเทือกเขาแอนดีสเกิดจากของเหลวความร้อนใต้พิภพ (ส่วนใหญ่เป็นน้ำ) ในระหว่างการทำให้เย็นลงของพลูตอนหรือระบบภูเขาไฟ แร่ Porphyry ประโยชน์เพิ่มเติมจากอากาศแห้งที่ให้พวกเขาส่วนใหญ่ออกจากการกระทำที่รบกวนของน้ำอุตุนิยมวิทยา สภาพอากาศที่แห้งแล้งทางตะวันตกตอนกลางของเทือกเขาแอนดีสยังนำไปสู่การสร้างแหล่งดินประสิวที่กว้างขวางซึ่งถูกขุดอย่างกว้างขวางจนกระทั่งมีการประดิษฐ์ไนเตรตสังเคราะห์ ผลอีกประการหนึ่งของสภาพอากาศที่แห้งแล้งคือsalarของAtacamaและUyuniซึ่งแหล่งแรกเป็นแหล่งลิเธียมที่ใหญ่ที่สุดในปัจจุบันและเป็นอันดับที่สองของธาตุสำรองที่ใหญ่ที่สุดในโลก พลูโทนิซึมเมโซโซอิกและเนโอจีนในยุคแรกในคอร์ดิเยราเซ็นทรัลของโบลิเวียได้สร้างแถบดีบุกของโบลิเวียรวมถึงแหล่งสะสมของCerro Rico de Potosí ที่มีชื่อเสียงซึ่งตอนนี้หมดลงแล้ว

สภาพภูมิอากาศในเทือกเขาแอนดีสจะแตกต่างกันไปตามละติจูด ระดับความสูง และความใกล้ชิดกับทะเล อุณหภูมิ ความกดอากาศ และความชื้นลดลงในระดับความสูงที่สูงขึ้น ภาคใต้มีฝนและอากาศเย็น ภาคกลางอากาศแห้ง โดยทั่วไปแล้วทางตอนเหนือของเทือกเขาแอนดีสจะมีฝนตกและอบอุ่น โดยมีอุณหภูมิเฉลี่ยอยู่ที่ 18 °C (64 °F) ในโคลัมเบีย เป็นที่ทราบกันดีว่าสภาพอากาศเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากในระยะทางสั้น ๆ ป่าฝนที่มีอยู่เพียงกิโลเมตรห่างจากหิมะปกคลุมยอดCotopaxi ภูเขามีผลอย่างมากต่ออุณหภูมิของพื้นที่ใกล้เคียง หิมะขึ้นอยู่กับสถานที่ตั้ง อยู่ที่ระหว่าง 4,500 ถึง 4,800 เมตร (14,764 และ 15,748 ฟุต) ในเขตร้อนของเอกวาดอร์ โคลอมเบีย เวเนซุเอลา และเทือกเขาแอนดีสทางเหนือของเปรู สูงถึง 4,800–5,200 เมตร (15,748–17,060 ฟุต) ในเทือกเขาที่แห้งแล้งทางตอนใต้ของเปรู ชิลีทางใต้ไปประมาณ30°Sก่อนลงไปที่ 4,500 ม. (14,760 ฟุต) บน Aconcagua ที่32°S , 2,000 ม. (6,600 ฟุต) ที่40°S , 500 ม. (1,640 ฟุต) ที่50°Sและเพียง 300 ม. ( 980 ฟุต) ในTierra del Fuegoที่55 °S ; จาก 50 °S ธารน้ำแข็งขนาดใหญ่หลายแห่งลงมาที่ระดับน้ำทะเล [15]

เทือกเขาแอนดีสของชิลีและอาร์เจนตินาสามารถแบ่งออกเป็นสองเขตภูมิอากาศและธารน้ำแข็ง: เทือกเขาแอนดีแห้งและเทือกเขาแอนดีเปียก . เนื่องจากเทือกเขา Andes ที่แห้งแล้งขยายจากละติจูดของทะเลทราย Atacamaไปยังบริเวณแม่น้ำ Mauleปริมาณน้ำฝนจึงเกิดขึ้นเป็นระยะๆ และมีการสั่นของอุณหภูมิที่รุนแรง บรรทัดของสมดุลอาจเปลี่ยนอย่างมากในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ ออกจากธารน้ำแข็งทั้งในการระเหยของพื้นที่หรือในพื้นที่ที่สะสม

ในเทือกเขาแอนดีสูงของกลางชิลีและจังหวัดเมนโดซา , ธารน้ำแข็งหินมีขนาดใหญ่และพบได้บ่อยกว่าธารน้ำแข็ง; นี่เป็นเพราะการได้รับรังสีดวงอาทิตย์สูง [16]

แม้ว่าปริมาณน้ำฝนจะเพิ่มขึ้นตามความสูง แต่ก็มีสภาพกึ่งแห้งแล้งบนภูเขาที่สูงที่สุดของเทือกเขาแอนดีที่มีความสูงเกือบ 7,000 เมตร (22,966 ฟุต) ภูมิอากาศแบบบริภาษที่แห้งแล้งนี้ถือเป็นเรื่องปกติของตำแหน่งกึ่งเขตร้อนที่ 32–34° S พื้นหุบเขาไม่มีป่า มีเพียงสครับแคระ ธารน้ำแข็งที่ใหญ่ที่สุด เช่น ธารน้ำแข็ง Plomo และธารน้ำแข็ง Horcones มีความยาวไม่เกิน 10 กม. (6.2 ไมล์) และมีความหนาของน้ำแข็งเพียงเล็กน้อยเท่านั้น อย่างไรก็ตามในสมัยน้ำแข็งค. 20,000 ปีที่แล้ว ธารน้ำแข็งยาวกว่าสิบเท่า ทางด้านตะวันออกของส่วนนี้ของ Mendozina Andes ไหลลงไปที่ 2,060 ม. (6,759 ฟุต) และทางฝั่งตะวันตกประมาณ 1,220 ม. (4,003 ฟุต) เหนือระดับน้ำทะเล [17] [18]เทือกเขา Cerro Aconcagua (6,961 ม. (22,838 ฟุต)), Cerro Tupungato (6,550 ม. (21,490 ฟุต)) และ Nevado Juncal (6,110 ม. (20,046 ฟุต)) อยู่ห่างจากกันหลายสิบกิโลเมตรและ เชื่อมต่อกันด้วยเครือข่ายกระแสน้ำแข็งร่วม แขนธารน้ำแข็งเดนไดรต์ของเทือกเขาแอนดีส ซึ่งก็คือส่วนประกอบของธารน้ำแข็งในหุบเขา มีความยาวสูงสุด 112.5 กม. (69.9 ไมล์) หนากว่า 1,250 ม. (4,101 ฟุต) และขยายเกินในแนวตั้งที่ 5,150 ม. (16,896 ฟุต) แนวหิมะธารน้ำแข็ง (ELA) ลดลงจาก 4,600 ม. (15,092 ฟุต) เป็น 3,200 ม. (10,499 ฟุต) ในช่วงเวลาน้ำแข็ง [17] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26]

Laguna de Sonsoป่าดิบชื้นในภาคเหนือของ Andes

ภูมิภาคแอนเดียนตัดผ่านพื้นที่ทางธรรมชาติและดอกไม้หลายแห่งเนื่องจากมีการขยายจากแคริบเบียนเวเนซุเอลาไปจนถึงแหลมฮอร์นที่หนาวเย็น ลมแรง และเปียกชื้น ซึ่งไหลผ่านทะเลทรายอะตาคามาที่มีอากาศแห้งแล้ง ป่าฝนและป่าดิบชื้นเขตร้อน[27]เคยโอบล้อมพื้นที่ส่วนใหญ่ของเทือกเขาแอนดีสทางตอนเหนือ แต่ตอนนี้ลดน้อยลงอย่างมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหุบเขาโชโคและระหว่างเทือกเขาแอนดีสของโคลัมเบีย ตรงข้ามกับเนินแอนเดียนที่ชื้นเป็นเนินแอนเดียนที่ค่อนข้างแห้งแล้งในแถบตะวันตกของเปรู ชิลี และอาร์เจนตินาส่วนใหญ่ นอกเหนือจากหุบเขา Interandeanหลายแห่งแล้ว พวกมันมักจะถูกครอบงำด้วยป่าไม้ผลัดใบไม้พุ่ม และพืชพันธุ์ซีริกไปถึงสุดขอบทางลาดใกล้กับทะเลทราย Atacama ที่แทบไร้ชีวิตชีวา

ประมาณ 30,000 สายพันธุ์ของต้นไม้เขียวอาศัยอยู่ในเทือกเขาแอนดีมีประมาณครึ่งหนึ่งเป็นโรคประจำถิ่นในภูมิภาคมากมายหลากหลายของอื่น ๆฮอตสปอต (28 ) ต้นไม้ขนาดเล็กCinchona pubescensซึ่งเป็นแหล่งของquinineซึ่งใช้รักษาโรคมาลาเรียพบได้ทั่วไปในเทือกเขาแอนดีสทางตอนใต้ของโบลิเวีย พืชที่สำคัญอื่น ๆ ที่มีต้นกำเนิดจากเทือกเขาแอนดีเป็นยาสูบและมันฝรั่ง ป่าและป่าPolylepis ที่สูงตระหง่านพบได้ในพื้นที่แอนเดียนของโคลัมเบีย เอกวาดอร์ เปรู โบลิเวียและชิลี ต้นไม้เหล่านี้ ซึ่งชาวบ้านเรียกว่า Queñua, Yagual และชื่ออื่นๆ สามารถพบได้ที่ระดับความสูง 4,500 ม. (14,760 ฟุต) เหนือระดับน้ำทะเล มันยังคงไม่มีความชัดเจนว่าการกระจายเป็นหย่อมป่าเหล่านี้และป่าคือธรรมชาติหรือผลของการล้างซึ่งเริ่มขึ้นในช่วงที่ชาวอินคาระยะเวลา อย่างไรก็ตาม ในยุคปัจจุบันการกวาดล้างได้เร่งขึ้น และขณะนี้ต้นไม้ได้รับการพิจารณาว่าใกล้สูญพันธุ์อย่างมากโดยบางคนเชื่อว่าเหลือเพียง 10% ของป่าดั้งเดิมเท่านั้น [29]

ไก่ตัวผู้ของ Andeanสายพันธุ์ที่พบในป่า Andean ชื้นและ นกประจำชาติของเปรู

ฝูง อัลปากาใกล้ ภูเขา โอซังเกท

เทือกเขาแอนดีที่อุดมไปด้วยสัตว์: เกือบ 1,000 ชนิดซึ่งประมาณ 2/3 เป็นโรคประจำถิ่นในภูมิภาคเทือกเขาแอนดีเป็นภูมิภาคที่สำคัญที่สุดในโลกสำหรับครึ่งบกครึ่งน้ำ [28]ความหลากหลายของสัตว์ในเทือกเขาแอนดีสมีสูง โดยมีสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเกือบ 600 สายพันธุ์(เฉพาะถิ่น 13%) นกมากกว่า 1,700 สายพันธุ์ (ประมาณ 1/3 เฉพาะถิ่น) สัตว์เลื้อยคลานมากกว่า 600 สายพันธุ์(ประมาณ 45% เฉพาะถิ่น ) และปลาเกือบ 400 สายพันธุ์ (ประมาณ 1/3 เฉพาะถิ่น) (28)

Vicunaและguanacoสามารถพบได้ที่อาศัยอยู่ในAltiplanoขณะที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดโดดเด่น ดูรายละเอียดและalpacaจะถูกเก็บไว้อย่างกว้างขวางโดยชาวบ้านเป็นฝูงสัตว์และพวกเนื้อสัตว์และขนสัตว์ ชินชิลล่า Crepuscular (ใช้งานในช่วงรุ่งสางและพลบค่ำ) สองตัวที่คุกคามสมาชิกของกลุ่มหนูอาศัยอยู่ในพื้นที่อัลไพน์ของเทือกเขาแอนดีส [30] [31]แร้งแอนเดียน , นกที่ใหญ่ที่สุดของชนิดในซีกโลกตะวันตกเกิดขึ้นตลอดทั้งเทือกเขาแอนดี แต่โดยทั่วไปในความหนาแน่นต่ำมาก [32]สัตว์อื่น ๆ ที่พบในแหล่งที่อยู่อาศัยค่อนข้างเปิดของเทือกเขาแอนดีสูงรวมถึงHuemul , เสือภูเขา , สุนัขจิ้งจอกในสกุลPseudalopex , [30] [31]และสำหรับนกบางชนิดของtinamous (โดยเฉพาะสมาชิกของสกุลNothoprocta ) , ห่านแอนเดียน , คนโง่ยักษ์ , ลามิงโก (ส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับhypersalineทะเลสาบ), นกกระจอกเทศเลสเบี้ยน , การสั่นไหวแอนเดียน , diademed Sandpiper-โต , คนงานเหมือง , เซียร์รา-ฟินช์และdiuca-ฟินช์ (32)

Lake Titicacaเจ้าภาพหลาย endemics ในหมู่พวกเขาที่ใกล้สูญพันธุ์สูงTiticaca ขมุกขมัวเป็ด[32]และTiticaca กบน้ำ [33]นกฮัมมิงเบิร์ดบางสายพันธุ์โดยเฉพาะบนเนินเขาบางประเภทสามารถมองเห็นได้ที่ระดับความสูงมากกว่า 4,000 ม. (13,100 ฟุต) แต่จะพบความหลากหลายที่สูงกว่ามากที่ระดับความสูงที่ต่ำกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งในป่าแอนเดียนที่ชื้น (" ป่าเมฆ ") ที่กำลังเติบโต บนเนินเขาในโคลัมเบีย เอกวาดอร์ เปรู โบลิเวีย และทางตะวันตกเฉียงเหนือของอาร์เจนตินา [32]เหล่าป่าประเภทซึ่งรวมถึงYungasและบางส่วนของChocóมีความอุดมสมบูรณ์มากในพืชและสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมถึงแม้จะไม่กี่ขนาดใหญ่ที่มีอยู่ข้อยกเว้นเป็นขู่สมเสร็จภูเขา , หมีแว่นและสีเหลืองหางลิงขน [30]

นกในป่าแอนเดียนที่มีความชื้นสูงได้แก่ทูแคนภูเขา , quetzalsและAndean cock-of-the-rockในขณะที่ฝูงสัตว์ผสมที่ครอบงำโดยtanagersและfurnariidsมักพบเห็นได้ทั่วไป ตรงกันข้ามกับนกร้องหลายสายพันธุ์แต่โดยทั่วไปแล้วจะเป็นความลับของwren , tapaculosและantpittas . (32)

หลายชนิด เช่นราชวงศ์ซินโคลดส์และหางหางคิ้วสีขาวมีความเกี่ยวข้องกับโพลิเลพิส และผลที่ตามมาก็ถูกคุกคามเช่นกัน (32)

รายการนี้ประกอบด้วยยอดเขาที่สำคัญบางแห่งในเทือกเขาแอนดีส ยอดเขาที่สูงที่สุดคือ Aconcagua ของอาร์เจนตินา (ดูด้านล่าง)

เทือกเขาแอนดีสมีความสําคัญอย่างไร

เทือกเขาแอนดีสมีลักษณะอย่างไร

เทือกเขาแอนดิส อยู่ทิศอะไร

เทือกเขาแอนดีสเกิดจากโครงสร้างทางธรณีรูปแบบใด