มีคำกริยา 2 ประเภทที่ลงท้ายด้วย ing ประเภทแรกเรียกว่า present participle คือคำที่ใช้กับกริยาช่วย (auxiliary verb) เพื่อทำให้ประโยคนั้นๆเป็นรูป continuous tense เช่น
Present participle ยังสามารถใช้กับกริยาช่วยในลักษณะที่เป็นคำคุณศัพท์ (adjective) และในรูปของวลี participial phrase เช่น
ส่วนกริยาที่เต็ม ing อีกประเภทหนึ่ง เราเรียกว่า gerund คือ verb เติม ing และเราสามารถใช้ gerund ทำหน้าที่เป็นคำนาม หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า verbal noun 1. เนื่องจาก gerund เป็นคำนาม (noun) มันจึงทำหน้าที่เป็นประธานของกริยา เช่น
2. Gerund ทำหน้าที่เป็นกรรม (object) ของกริยา (verb) ได้ เช่น
3. Gerund ทำหน้าที่เป็นกรรม (object) ของคำบุพบท (preposition) เช่น
4.Gerund สามารถทำหน้าที่เป็นภาคเติมเต็ม ตามหลัง linking verb ได้ เช่น
5. Gerund ทำหน้าที่คล้ายคำคุณศัพท์ adjectivally เช่น
6. Determiners, คำแสดงความเป็นเจ้าของ (possessive), คำคุณศัพท์ (adjective) นั้นเราสามารถใช้กับ gerund ได้ เช่น
Gerund หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า verbal noun ยังมีลักษณะเฉพาะของคำกริยาคือ 1. สามารถมีกรรม (object) มารองรับ ซึ่งรวมถึงกรรมโดยอ้อม (indirect object) เช่น
2.Gerund หรือ verbal noun สามารถตามด้วยคำกริยาวิเศษณ์ (adverb) หรือ adverbials เช่น
3. Gerund หรือ verbal noun มีรูปกรรมวาจก (passive forms) (โดยใช้ being + past participle) และรูป perfect (โดยใช้ having + past participle) เช่น
4. ทำให้เป็นประโยคปฏิเสธได้โดยวางไว้หลัง not เช่น
เมื่อ gerund หรือ verbal noun ถูกใช้กับคำคุณศัพท์ หรือ determiner เราใช้ of ก่อนกรรม (object) ถ้ามี เช่น
คำสรรพนามคือ It ใช้ทำหน้าที่เป็นประธานขั้นต้น (preliminiary subject) โดยมี gerund (หรือ verbal noun) เป็น postponed subject เช่น
ใช้กับป้ายประกาศให้สาธารณชนทราบ หรือคำสั่งห้ามต่างๆ เช่น
Verb + Verbal noun
verb + preposition + gerund (หรือ verbal noun)
transitive verb + object + preposition + gerund (หรือ verbal noun) เช่น
noun + preposition + gerund (หรือ verbal noun) เช่น
adjective + preposition + gerund (หรือ verbal noun) เช่น
เราสามารถใช้ได้ทั้ง verbal nouns (หรือ gerund) และ to-infinitive กับคำกริยาต่างต่อไปนี้ โดยที่มีความหมายเหมือนกัน คือ Verb + verbal noun Verb + to infinitive
เมื่อใช้ verbal noun และ to-infinitive กับคำกริยาต่อไปนี้ จะมีความหมายแตกต่างกันเล็กน้อย
advise, allow, permit, forbid เราสามารถใช้ verbal noun ตามหลัง advise, allow, permit และ forbid ได้ถ้าหากว่าไม่มีกรรม (object) ในรูปของคำนาม หรือ คำสรรพนาม แต่ถ้ามี object ก็ให้ใช้ to-infinitive เช่น Verb verbal noun verb + to-infinitive
need, require และ want need และ require เราสามารถสร้างประโยคเป็น passive to-infinitive หรือใช้รูป ing โดยมีความหมาย passive ได้ เช่น |