เผยแพร่: 16 เม.ย. 2560 11:53 ปรับปรุง: 16 เม.ย. 2560 12:32 โดย: MGR Online
เพจดัง “แหม่มโพธิ์ดำ” เผยคลิปวิดีโอผู้ที่ได้รับผลกระทบจากเสียงดนตรีงาน S2O จนทำให้กระจกคอนโดเกิดร้าว และผู้ที่อยู่บริเวณใกล้งานก็โดนผลกระทบเช่นกัน
วันนี้ (16 เม.ย.) เพจ “แหม่มโพธิ์ดำ” ได้โพสต์คลิปวิดีโอจำนวน 3 ไฟล์ ไฟล์แรกมีความยาว 50 วินาที ไฟล์ที่สองมีความยาว 1.02 นาที ส่วนไฟล์ที่สามมีความยาว 58 วินาที พร้อมระบุข้อความอ้างว่า กระจกคอนโดข้างงาน S2O ยังร้าวเพิ่ม ไร้เงาวู๊ดดี้ ทีมงานยืนยันขอถูกต้องตามกฎหมาย ค้านความคิดชุมชนว่าไม่ได้ทำแบบสำรวจ เจ้าของคอนโดได้ถ่ายคลิปชุดที่สองส่งให้ควีนแล้วค่ะ ยืนยันว่า หลังมีคอนเสิร์ต S2O กระจกร้าวเพิ่ม เพราะพลังเบสสุดตึ๊บ เสียงกลองตั่บๆ แน่นปึ้กจนกระจกเปรี๊ยะ หวังว่าหลังจบงานเร้าใจประจำปี จะมีทีมงานติดต่อมาซ่อมแซมกระจกและชดใช้ค่าเสียหาย ควีนแอบสงสัยมาก จัดหนักขนาดนี้ คนแถมนั้นเขาหลับเขานอนยังไง แถวนั้นมีวัดด้วยนี่นา”
ด้าน ความคิดเห็นในกระแสโซเชียลเกี่ยวกับเรื่องความถี่ธรรมชาติจากลูกเพจ มีความคิดเห็นหนึ่งอธิบายไว้ว่า สำหรับคนที่อยากรู้นะครับว่าทำไมเสียงเบสถึงทำให้กระจกร้าว เพราะเนื่องจากย่านความถี่ต่ำมากๆ ประมาณราวๆ 35 Hz หรือต่ำกว่านั้น เคลื่อนเสียงมันมีลูกที่ใหญ่มาก และมีพลังมหาศาลมีความยาวของคลื่นที่ยาวมากไปได้ไกลเป็นหลายร้อยเมตรหรือเป็นกิโลถ้าเปิดดังๆ สังเกตมั้ยครับว่าทำไมเวลาข้างบ้านเปิดเพลงดังๆ หรือเวลาจุดพลุจุดประทัดลอยขึ้นไปบนฟ้าไกลๆ แล้วทำไมมันถึงได้ยินแต่เสียงเบสมาก่อนเพื่อน ก็เพราะแบบนี้ไง
และพอมันเกิด rasonance เข้ากับวัตถุที่มีความถี่เดียวกันและมันดันเปราะบางอีกก็อย่างที่เห็น และไม่ต้องห่วงว่าหูเราจะแตก หรือหนวกเพราะย่านความถี่นี้เพราะโดยธรรมชาติแล้ว หูของคนเราจะรับรู้ย่านความถี่นี้ได้ยากมาก ดังนั้น มันจะมาในรูปแบบการสั่นสะเทือน การกระแทกมากกว่า ย่านความถี่ที่พึงระวังมากที่สุดก็คือย่านความถี่ Hi-Mid อยู่ที่ 3-4 KHz เพราะหูคนเราจะรับรู้ได้ถึงย่านความถี่นี้ได้ดีที่สุด
จริงแล้วย่านความถี่ Sub bass ที่ต่ำมากๆนั้นมันไม่ค่อยเกิดขึ้นตามธรรมชาติเท่าไหร่ อาจจะมีบ้างแต่ก็ในปริมาณที่ไม่มากพอที่จะทำให้กระจกร้าว ส่วนใหญ่จะเกิดจากฝีมือคนเราทั้งนั้นแหละ และโดยตามหลักการของแนวเพลง EDM ก็คือ การทำให้เสียงดังสนั่นโคตรพ่อโคตรแม่เน้นเสียง Sub bass กระหึ่มๆซึ่งถ้าเทียบแล้วแนวเพลงอื่นๆ บนโลกนี้ แนว EDM ถือว่าเป็นแนวเพลงที่นิยม Mastering ให้มีเสียงที่ดังที่สุด ดังกว่าพวกแนวเพลง Metal ซะอีก”
“กระจกส่องให้เห็นถึงสิ่งที่คนไทยได้เลือกสะสม” ภาพถ่ายจากมุมสัมผัสภูมิทัศน์อันเงียบเหงาของ “ดาว วาสิกศิริ”
เผยแพร่: 23 ส.ค. 2559 14:23 ปรับปรุง: 24 ส.ค. 2559 22:20 โดย: MGR Online
ART EYE VIEW---เมืองไทยมีสิ่งมหัศจรรย์ทางธรรมชาติและประเพณีวัฒนธรรมอันงดงามที่น่าตื่นตาตื่นใจอยู่มากมาย ในขณะที่ริมถนนหนทางก็เต็มไปด้วยสรรพสิ่งที่ถูกมองว่าเกะกะไร้ระเบียบอยู่มากมายเช่นกัน ซึ่งที่จริงแล้วสิ่งต่างๆ เหล่านั้นก็มีอะไรที่น่าสนใจให้หันมาดูกันอยู่บ้าง
ในการเดินทางไปยังจังหวัดต่างๆ ของประเทศไทยพร้อมกับกล้องประจำตัว ดาว วาสิกศิริ ได้ประสบพบเห็นหลายสิ่งหลายอย่างที่คนในพื้นที่ได้สรรสร้างกันขึ้นมา และได้บันทึกภาพเหล่านั้นเอาไว้ ภาพในชุดที่ว่านี้แสดงให้เห็นถึงความขัดแย้งระหว่างสิ่งที่เรียกกันว่าความทันสมัยกับทิวทัศน์ธรรมดา ประเทศไทยมีการพัฒนาในลักษณะของการต่อเติมต่อขยายแบบเฉพาะกิจ หรืออาจเรียกได้ว่าสร้างกันขึ้นมาตามความต้องการในปัจจุบันขณะ คือไม่มีการเก็บรักษาอดีตเอาไว้ในสภาพที่สมบูรณ์ ไม่มีการวางแผนอนาคตแบบบูรณาการ แต่เป็นการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าเพื่อตอบสนองความต้องการเฉพาะกิจเสียมากกว่า ทำให้สิ่งก่อสร้างต่างๆ ดูแล้วเข้ากันไม่ค่อยได้ แต่ขณะเดียวกันก็แสดงให้เห็นถึงความพยายามที่จะทำให้วิถีชีวิตดีขึ้น การทำมาหากินที่สุจริต การยกฐานะครัวเรือน การพัฒนา และการทำให้สิ่งอำนวยความสะดวกดูสดใสขึ้นมา
ผลลัพธ์จากทั้งหมดนี้ก็คือ ความเป็นชนบทได้หายไป แต่ก็ไม่ถึงกับเป็นเมืองเสียทีเดียว แนวขอบเขตพื้นที่สิ้นสุดของเมืองก็หายไปด้วยและกลายเป็นพื้นที่ชุมชนปริมณฑลชานเมืองกระจายออกไปในรูปแบบที่เหมือนกันหมด
ปรากฏการณ์ที่ค่อยๆ แทรกซึมเข้ามาเช่นนี้ ส่งผลให้ภูมิทัศน์ของประเทศมีลักษณะเก้ๆ กังๆ ที่ทำให้รู้สึกว่าไม่ค่อยลงตัว โดยภาพถ่ายของคุณดาวได้แสดงให้เห็นถึงปรากฏการณ์นี้ที่เกิดขึ้นในพื้นที่ปริมณฑลชุมชนชานเมือง สิ่งก่อสร้างทั้งหลายดูโดดเดี่ยว เหงาหงอย แต่ก็โดดเด่นอยู่ท่ามกลางบริบทโดยรอบ การก่อสร้างที่กระจัดกระจายก็ทำให้ตัวสถาปัตยกรรมดูขัดกับธรรมชาติและอยู่ผิดที่ผิดทาง เช่นมีเครื่องบินจอดอยู่บนลานของสนามบิน ขณะที่วัวควายพยายามหาความสุขกับโคลนตมที่เหือดแห้งในพื้นที่ที่อยู่ติดกัน ส่วนต้นไม้กับท้องฟ้าก็ดูจืดชืดไปอย่างถนัดเมื่อเทียบกับอาคารที่มีการทาสีกันอย่างฉูดฉาด
บรรดาชาวบ้านทั่วไปต่างก็มีความภาคภูมิใจไปกับการพัฒนาและดูเหมือนว่าไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับการพัฒนาที่เน้นไปในเรื่องของประโยชน์ใช้สอยมากกว่าที่จะสนใจในเรื่องความสวยความงาม ซึ่งในอดีตนั้นเรือนไทยหลังคาจั่วที่สร้างจากไม้สักด้วยฝีมืออันประณีตและมีสีสันเป็นธรรมชาติ จะดูกลมกลืนกับสภาพแวดล้อมอย่างสวยสง่า แต่ทุกวันนี้ ความฉาบฉวยและมักง่ายได้ทำให้ภาพอันงดงามในลักษณะนั้นต้องสูญเสียความสุนทรีย์ไป ไม่ว่าจะเป็นการเอาป้ายผ้าประชาสัมพันธ์ไปผูกตามวัดตามวา หรือการเดินสายระโยงระยางที่พันกันวุ่นวายไปหมดตามถนนหนทางทุกหนทุกแห่งซึ่งแสดงให้เห็นถึงระบบการไฟฟ้าของประเทศไทย ทั้งๆ ที่ปัจจุบันนี้ความทันสมัยหมายถึงการเก็บซ่อนสายต่างๆ เหล่านั้น ส่วนป้ายโฆษณาขนาดใหญ่ที่ติดตั้งกันขึ้นมาบดบังหน้าตาอาคารแทบทั้งหลังก็ได้ทำให้บ้านเมืองกลายเป็นพื้นที่ทางการตลาดไปหมด นอกเสียจากว่าพื้นที่โฆษณาเหล่านั้นว่างเปล่าขายไม่ออกจนทำให้ต้องกลับไปทบทวนเรื่องรูปแบบของวิถีชีวิตที่วาดฝันกันเอาไว้
ทุกวันนี้บ้านเมืองได้ถูกปั้นแต่งขึ้นมาด้วยสิ่งก่อสร้างต่างๆ นานาอันเป็นผลพวงของระบบอุตสาหกรรมที่แทรกซึมเข้าไปในแทบทุกอณูของพื้นที่ทางภูมิทัศน์ ทำให้แม้กระทั่งสิ่งที่ชวนให้ย้อนระลึกถึงความเป็นชนบทก็ยังดูจอมปลอม ไม่ว่าจะเป็นต้นไม้กระถางที่ถูกกั้นด้วยรั้วพลาสติก ลายฉลุแบบขนมปังขิงที่ประดับอยู่ตามปั๊มน้ำมัน หรือแม้กระทั่งฝูงกวางคอนกรีตที่ยืนงงกันอยู่บนเกาะกลางถนน
สิ่งที่แทรกซึมเข้ามาอย่างเงียบๆ เหล่านี้ ถึงแม้จะมีขนาดที่ไม่ใหญ่โตมากนัก แต่ก็ค่อยๆ สะสมก่อตัวกันขึ้นมาเรื่อยๆ จนเปลี่ยนโฉมประเทศไทยไปในที่สุด คล้ายกับการเจาะ การสัก การยกกระชับใบหน้า ที่ทำให้คนเราดูเปลี่ยนไปทีละนิดทีละหน่อย แล้วเสี่ยงกันเอาเองว่าในอีกสิบยี่สิบปีให้หลัง หน้าตาจะออกมาเป็นอย่างไร ดังนั้นโดยรวมแล้ว ภาพภูมิทัศน์ต่างๆ ที่คุณดาวได้ประสบพบเจอและบันทึกเอาไว้จึงเป็นเสมือนกระจกส่องให้เห็นถึงสิ่งที่คนไทยได้เลือกสะสมกันทีละนิดทีละหน่อยในการปรุงแต่งเปลี่ยนโฉมนั่นเอง
เรียบเรียงจากบทความ “สรรสร้างกันไปในปัจจุบันขณะ - ภูมิทัศน์จากมุมสัมผัสของดาว” โดย ฟิลิป คอร์นเวล-สมิธ สำหรับนิทรรศการภาพถ่าย “จากมุมสัมผัสภูมิทัศน์อันเงียบเหงา” โดย ดาว วาสิกศิริ ระหว่างวันที่ 25 สิงหาคม - 15 ตุลาคม พ.ศ.2559 ณ หอศิลปะวิทยนิทรรศน์ ชั้น 7 สำนักงานวิทยทรัพยากร จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ถนนพญาไท เขตปทุมวัน กรุงเทพฯ โทร.0-2218-2965
ขณะที่ ดาว วาสิกศิริ ช่างภาพเจ้าของผลงานกล่าวถึงภาพถ่ายของตัวเองในนิทรรศการครั้งนี้ว่า
“ในการเดินทางไปยังพื้นที่ต่างๆ ของบ้านเมือง ได้บันทึกภาพภูมิทัศน์สิ่งแวดล้อมที่ตนเองได้ประสบพบเห็นระหว่างทางซึ่งมีลักษณะของความเจริญที่หลากหลายผสมปนเปกันไป จนความแตกต่างระหว่างเมืองกับชนบทเริ่มไม่ค่อยชัดเจน โดยในการบันทึกภาพเหล่านั้น ไม่ได้สนใจที่จะเอาเรื่องความสวยความงามมาเป็นประเด็น แต่ได้หันไปสนใจในสิ่งที่เรามักจะมองข้ามและเห็นเป็นเรื่องธรรมดากันมากกว่า พร้อมกับมีคำถามต่างๆ นานาเกิดขึ้นมาในใจ ซึ่งโดยส่วนตัวแล้ว ภาพเหล่านั้นชวนให้อ่านเข้าไปในเรื่องราวเกี่ยวกับรสนิยมและวิถีชีวิตที่ทำให้สังคมไทยได้เปลี่ยนไปจนส่งผลให้ภูมิทัศน์ของสภาพแวดล้อมพลอยเปลี่ยนไปด้วยอย่างที่เห็นกันอยู่”