แม้จะมีการคำนวณเปอร์เซ็นต์ออกมาแล้วว่ามนุยษชาติออกนอกโลกไปทำการสำรวจอวกาศมากกว่าการสำรวจใต้ท้องทะเล หากอวกาศกว้างใหญ่ไม่มีที่สิ้นสุดยังคงมีเรื่องน่าพิศวงอีกมากมายที่ยังไม่ได้รับการค้นพบ นักบินอวกาศออกไปนอกโลกเพื่อค้นหาคำตอบของสิ่งมีชีวิตและเพื่อความก้าวหน้าของเทคโนโลยี และนี่คือ 8 ข้อเท็จจริงจากเหล่านักบิวอวกาศขององค์กร NASA กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและวิธีการใช้ชีวิตบนอวกาศที่คุณอาจยังไม่เคยรู้มาก่อน
เครดิต: Courtesy of NASA
"อวกาศมีกลิ่นเหมือน Burnt Steak เมื่อนักบินอวกาศกลับจากการ Spacewalk (การที่นักบินอวกาศออกจากยานอวกาศหรือสถานีอวกาศเพื่อปฏิบัติภารกิจขณะที่อยู่ในอวกาศ) เมื่อเปิดแอร์ล็อกเข้ามาในยานเรียบร้อยแล้วจะมีกลิ่นที่ติดมาด้วยในลักษณะของกำมะถัน หรือกลิ่นย่างแบบบาร์บีคิว เพราะสถานีอวกาศมีอุปกรณ์และเครื่องจักรจำนวนมาก ในระหว่างที่ตัวสถานีกำลังลอยหรือโคจรไปตามเส้นทางที่วางไว้ การเคลื่อนที่ของยานอวกาศจะดึงกลิ่นเหล่านี้ออกมาด้วยระหว่างทาง" - Terry W. Virts นักบินอวกาศนาซ่า
"ลิ้มรสอาหารไม่ได้ เพราะบนอวกาศไม่มีแรงโน้มถ่วงในการดึงของเหลวที่อยู่ในร่างกาย ศีรษะจึงดูคล้ายเหมือนบวมตลอดเวลา ในขณะเดียวกันก็มีการคัดจมูกและปาก อาการคล้ายเหมือนคนเป็นหวัด ทำให้การรับรู้รสชาติของอาหารลดน้อยลง แต่เมื่อผ่านไป 2-3 อาทิตย์ร่างกายได้รับการปรับตัวมากพอก็จะสามารถรับรสชาติได้ดีมากขึ้น เพียงแต่จะไม่สมบูรณ์เมื่อเทียบเท่ากับตอนอยู่บนโลก" - Chris Hadfield นักบินอวกาศนาซ่า
เครดิต: Courtesy of NASA
"นักบิวอวกาศต้องออกกำลังกาย 2 ชั่วโมงต่อวัน และอาทิตย์ละ 6 วันเป็นอย่างต่ำ การออกกำลังกายก็เพื่อให้ร่างกายและหัวใจแข็งแรงตลอดเวลาในการทำงานบนสถานีอวกาศและระหว่างการปฏิบัติภารกิจ หากสำคัญกว่านั้นคือเมื่อกลับมาบนพื้นโลกแล้ว ยังทำให้ร่างกายสามารถฟื้นคืนสมดุลต่อแรงโน้มถ่วงได้ไวมากขึ้น เพราะถ้าไม่ออกกำลังกายระหว่างอยู่บนสถานีอวกาศจะส่งผลให้มวลกระดูกลดลง เกิดอาการเสื่อมตามข้อ กระดูก และกล้ามเนื้อ หรือเกิดสภาวะกระดูกพรุน" - Chris Hadfield นักบินอวกาศนาซ่า
รู้หรือไม่ว่าบนสถานีอวกาศมีการรีไซเคิลปัสสาวะด้วย "น้ำเป็นปัจจัยสำคัญในการดำรงชีพ แน่นอนว่าบนสถานีอวกาศไม่สามารถขนน้ำจำนวนมากไปที่อวกาศเพื่อการยังชีพเป็นเวลาหลายเดือนได้ จึงต้องมีการรีไซเคิลน้ำที่ใช้เกิดขึ้นไม่ว่าจะเป็นน้ำจากเหงื่อ น้ำจากกระบวนการกลั่นตัวที่เกิดขึ้นในสถานี หรือแม้แต่ปัสสาวะก็ล้วนถูกนำมาผ่านกระบวนการต้ม กลั่น และกรองให้สะอาด แล้วจึงเข้าสู่กระบวนการรีไซเคิลเพื่อนำน้ำกลับมาใช้ใหม่อีกครั้ง" - Joe Acaba นักบินอวกาศนาซ่า
เครดิต: Courtesy of NASA
"รอยเท้าบนดวงจันทร์จากภารกิจอะพอลโล 11 ในปัจจุบันยังคงมีรอยให้เห็นชัดไปอีกนาน และอาจจะนานเท่าที่ดวงจันทร์ยังคงไม่เกิดการระเบิด ด้วยดวงจันทร์เป็นดาวบริวารของโลกที่ไม่มีชั้นบรรยากาศจึงไม่ถูกการกัดเซาะโดยลมหรือน้ำ และไม่มีการระเบิดของภูเขาไฟเพื่อเปลี่ยนลักษณะพื้นผิวของดวงจันทร์ อะไรก็ตามที่อยู่บนพื้นผิวของดวงจันทร์จึงไม่ถูกชะล้างออกไป" - Terry W. Virts นักบินอวกาศนาซ่า
"ไม่ว่าอะไรก็ตามที่ระเบิดในอวกาศเราจะไม่มีทางได้ยินเสียงมัน แม้กระทั่งดาวฤกษ์ดวงใหญ่ ณ ใจกลางระบบสุริยะอย่างดวงอาทิตย์จะเกิดการระเบิดดังมากแค่ไหนก็ตาม เราก็จะไม่มีทางได้ยินเสียง เพราะระหว่างการระเบิดจะไม่มีตัวกลางอะไรในการนำเสียงมาให้เราได้ยิน" - Chris Hadfield นักบินอวกาศนาซ่า
เครดิต: Courtesy of NASA
การนอนของเหล่านักบิวอวกาศมีอยู่ 2 แบบ "นอนในสิ่งที่มีลักษณะคล้ายตู้ที่เรียกว่า Sleep Station โดยมีบานประตูปิดเพื่อความเป็นส่วนตัว หรืออีกหนึ่งวิธีคือการนอนในถุงที่เรียกว่า Sleeping Bag ซึ่งทำขึ้นจากผ้าแคนวาส มีซิปล็อกและห่วงยึดไว้สำหรับผูกกับผนังหรือราวเพื่อกันการลอยไปชนกับคนอื่น แต่สิ่งที่สำคัญในเวลานอนเลยคือต้องเปิดไฟไว้ตลอดเวลาเพื่อกันการเกิดอุบัติเหตุ" - Mike Massimino นักบินอวกาศนาซ่า
อย่างที่กล่าวไปว่าน้ำเป็นทรัพยากรสำคัญและมีปริมาณจำกัดบนสถานีอวกาศ "การซักล้างจึงเป็นเรื่องที่ทำได้ยาก ต้องมีการจัดเตรียมเสื้อ กางเกง หรือแม้แต่ชุดชั้นในจำนวนมาก เนื่องจากนักบิวอวกาศต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าแทบทุกวัน ในขณะที่เสื้อผ้าจำนวนมากที่ใช้แล้วก็จะถูกเก็บรวมไว้ในถุงใบใหญ่เพื่อรอวันเดินทางกลับสู่โลก หรืออีกหนึ่งทางเลือกคือฝากยานอวกาศสำหรับขนส่งเสบียงที่จะช่วยทั้งลำเรียงอุปกรณ์ต่างๆ ที่จำเป็นรวมถึงส่งเสื้อผ้าไปให้ในแต่ละครั้ง" - Mike Massimino นักบินอวกาศนาซ่า
ข้อมูล : Wired, Vanity Fair, TED
นักบินอวกาศยิ่งอยู่ในอวกาศนาน ยิ่งสูญเสียมวลกระดูก และฟื้นฟูกลับได้ยาก
เผยแพร่ 10 ก.ค. 2565 ,08:30น.
วิจัยพบ นักบินอวกาศที่ปฏิบัติภารกิจอยู่ในอวกาศเป็นเวลานานจะสูญเสียมวลกระดูกในระดับที่ฟื้นฟูกลับได้ยาก
นักวิจัยพบว่า นักบินอวกาศที่ปฏิบัติภารกิจในอยู่ในอวกาศเป็นเวลานาน จะสูญเสียมวลกระดูก (Bone Mass) ในระดับที่หลายคนไม่สามารถฟื้นตัวได้แม้เวลาผ่านไปแล้ว 1 ปีบนโลก
การวิจัยก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่า ในแต่ละเดือนที่อยู่ในอวกาศ นักบินอวกาศจะสูญเสียความหนาแน่นของกระดูกประมาณ 1-2% ต่อเดือน เนื่องจากภาวะที่ไร้แรงโน้มถ่วงทำให้ขาของนักบินอวกาศไม่ได้ใช้งานหรือรับน้ำหนักเมื่อยืนและเดิน
ไม่ใช่แค่โลกร้อน มนุษย์กำลังทำให้สภาพภูมิอากาศโลก “โกลาหล”
จักรวาลมี “จุดสิ้นสุด” หรือไม่ สุดขอบจักรวาลมีจริงหรือแค่คำเปรียบเทียบ
พบการเปลี่ยนแปลงในสมองของนักบินอวกาศที่ปฏิบัติภารกิจในอวกาศนานครึ่งปี
เพื่อศึกษาว่า นักบินอวกาศฟื้นตัวอย่างไรเมื่อพวกเขากลับคืนสู่พื้นโลก การศึกษาใหม่ได้สแกนข้อมือและข้อเท้าของนักบินอวกาศ 17 คน ทั้งก่อน ระหว่าง และหลังการปฏิบัติภารกิจบนสถานีอวกาศนานาชาติ (ISS) เพื่อเปรียบเทียบความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับมวลกระดูกและความหนาแน่นของกระดูก
ดร.สตีเวน บอยด์ จากมหาวิทยาลัยคาลการีแห่งแคนาดา และผู้อำนวยการสถาบันแม็กเคกเพื่อสุขภาพกระดูกและไขข้อ หนึ่งในทีมวิจัย กล่าวว่า หลังนักบินอวกาศกลับมายังโลก พบว่า ความหนาแน่นของกระดูกที่นักบินอวกาศสูญเสียไปนั้น เป็นปริมาณเทียบเท่ากับที่หากอยู่บนโลกจะต้องใช้เวลาหลายสิบปีจึงจะสูญเสียไปเท่านี้
นักวิจัยพบว่า ความหนาแน่นของกระดูกหน้าแข้งของนักบินอวกาศ 9 คนยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่หลังจากผ่านไป 1 ปีบนโลก
ในงานวิจัยนี้ นักบินอวกาศที่ไปปฏิบัติภารกิจยาวนานที่สุด ซึ่งอยู่บน ISS เป็นเวลา 4-7 เดือนนั้น เป็นกลุ่มที่ฟื้นตัวได้ช้าที่สุด บอยด์กล่าวว่า “ยิ่งคุณใช้เวลาในอวกาศนานเท่าไหร่ คุณก็ยิ่งสูญเสียกระดูกมากขึ้นเท่านั้น”
บอยด์กล่าวว่า ถ้าเปรียบเทียบกระดูกเป็นเหมือนหอไอเฟล มันจะเหมือนกับว่าแท่งโลหะที่ยึดโครงสร้างนั้นหายไป “และเมื่อเรากลับมายังโลก เราก็ทำให้โครงสร้างที่เหลืออยู่ข้นขึ้น แต่แท้จริงแล้วเราไม่ได้สร้างโลหะแท่งใหม่ขึ้นมายึดโครงสร้าง” เขากล่าว
ชีลแมตต์ โกเกอแลง-คุช หัวหน้าฝ่ายวิจัยด้านการแพทย์ของหน่วยงานอวกาศ CNES ของฝรั่งเศส ซึ่งไม่มีส่วนได้ส่วนเสียกับงานวิจัย กล่าวว่า ภาวะไร้น้ำหนักในอวกาศคือ “ภาวะที่ไม่มีการเคลื่อนไหวร่างกายที่รุนแรงที่สุด”
ทั้งนี้ นักบินอวกาศซึ่งส่วนใหญ่มีสภาพร่างกายฟิตเปรี๊ยะและอายุน้อยกว่า 40 ปี มักจะไม่รู้สึกถึงการสูญเสียมวลกระดูกอย่างรุนแรง ภาวะมวลกระดูกหายจากการปฏิบัติภารกิจในอวกาศนี้ จึงถือเป็นภัยเงียบอย่างหนึ่งสำหรับนักบินอวกาศ
บอยด์เตือนว่า นี่อาจเป็น “ข้อกังวลใหญ่” สำหรับภารกิจบนดาวอังคารในอนาคต ซึ่งนักบินอวกาศจะต้องใช้เวลาหลายปีอยู่ในอวกาศ
ก่อนหน้านี้เคยมีการศึกษาแบบจำลองในปี 2020 คาดการณ์ว่า ในช่วงเวลา 3 ปีที่ยานอวกาศเดินทางไปยังดาวอังคาร จะทำให้ 33% ของนักบินอวกาศเสี่ยงต่อการเป็นโรคกระดูกพรุน
“มันจะแย่ลงเรื่อยๆ เมื่อเวลาผ่านไปหรือไม่? เราไม่รู้ ... มันอาจเป็นไปได้ที่เราจะเข้าสู่สภาวะคงที่หลังจากผ่านไประยะหนึ่ง หรือเป็นไปได้ที่เราจะสูญเสียมวลกระดูกต่อไป แต่ผมไม่คิดว่าเราจะสูญเสียกระดูกไปจนไม่เหลืออะไรเลย” บอยด์กล่าว
เขาเสริมว่า อาจได้รับคำตอบมากขึ้นมาจากการวิจัยศึกษาในนักบินอวกาศที่ใช้เวลาอย่างน้อย 1 ปีบนสถานีอวกาศนานาชาติ ซึ่งขณะนี้กำลังดำเนินการอยู่
เรียบเรียงจาก The Guardian
ภาพจาก AFP / Shutterstock
ไม่พลาดทุกเหตุการณ์ติดตามข่าวจาก PPTV ได้ที่ Subscribe