ความหมาย[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
Nicholas Henry[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
- กล่าวว่าเป็นวิชาที่สนใจโครงสร้างและพฤติกรรมของระบบราชการ
John Pfifner and Robert Presthus[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
- ให้ความสนใจที่วิธีการนำค่านิยมไปปฏิบัติ
Herbert A. Simon[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
- กล่าวว่า เป็นกิจกรรมของฝ่ายบริหาร การปกครองที่เป็นกลาง
สถานะ[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
- เป็นวิชาที่ขาดเอกลักษณ์
- อุทัย เลาหวิเชียร กล่าวว่า
- รปศ. ไม่ใช่วิทยาศาสตร์ แม้จะมีการหยิบมาใช้แต่ไม่ชัดเจน และอานุภาคในการทำนาย เป็นแบบความน่าจะเป็น
- รปศ. ไม่ใช่ศิลป์ ทั้งๆที่นักบริหารและศิลปินก็ใช้วิธีการทำงานของแต่ละคนเป็นเกณฑ์
- นักบริหารบทบาท คือ การบริหารงานให้บรรลุเป้าหมายที่กำหนด การปฏิบัติงานสามารถประเมินได้จากการบรรลุเป้าหมายอย่างมีประสิทธิภาพ
สรุป[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
รปศ. คือ จุดสนใจของการศึกษา ไม่มีฐานะเป็นศาสตร์เพื่อเป็นส่วนย่อยของวิชาใด
รปศ. เป็น สหวิทยาการ เป็นการนำความรู้ หลายๆ ศาสตร์มาอธิบายจุดที่ศึกษา
รปศ. เป็นสังคมศาสตร์ประยุกต์ เอาสังคมศาสตร์หลายๆ ศาสตร์มาปรับปรุงองค์การให้บรรลุเป้าหมาย
รปศ. พยายามสถาปนาเป็นวิชาชีพ แต่ต้องใช้เวลา
รปศ. คล้ายบริหารธุรกิจ ศึกษาการจัดการ และบริหารองค์การ ทรัพยากรมนุษย์ ต่างกันตรงตอบสนองต่อประชาชน (รปศ.) และตนเอง (ธุรกิจ)
เป้าหมายของวิชา[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
- เป้าหมายสูงสุด คือ ความพึงพอใจของประชาชน
- เป้าหมายกลาง คือ การที่มีข้าราชการที่ดี
- เป้าหมายใกล้ตัว คือ สร้างข้าราชการให้มีประสิทธิภาพ ช่วยในการบริหารงานอย่างมีประสิทธิภาพ
ปรัชญาของวิชา[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
ความหมาย[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
การแสวงหาความรู้ กับ ความจริง
ปรัชญา[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
Sophist[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
ชั่วดีอยู่ที่ตัวเรา อำนาจทำให้เกิดความถูกต้อง
Plato[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
รัฐต้องจัดโครงสร้าง และสิ่งจูงใจให้เหมาะสม คือ
- ผู้ปกครอง
- ข้าราชการ นักรบ นักปกครอง
- พ่อค้า นักธุรกิจ เกษตรกร
Polybius[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
ระบบตรวจสอบ ถ่วงดุลล นำไปสู่ผลลัพธ์สุดท้าย คือ ความยุติธรรม
John of Salisbury[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
ผู้ปกครองเป็นตัวแทนพระเจ้า
St. Thomas Aquimas[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
ทำผิดกฎหมายต้องมีมาตราการ Legal Means
Thomas Hobbes[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
ทุกคนเป็นลูกพระเจ้า ใครเชื่อเทวสิทธิ์ เท่าไม่เอาพระเจ้า
John Looke[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
การปกครองที่ดีต้องมี 2 อำนาจ คือ นิติบัญญัติและบริหาร ต้องไม่อยู่ในมือคนเดียว
Montesquire[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
การปกครองที่ดีต้องมี 3 อำนาจ คือ นิติบัญญัติ บริหารและตุลาการ ต้องไม่อยู่ในมือคนเดียว
รัชกาลที่ 9[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
ทศพิธราชธรรม
หลักการทั่วไป[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
- เปลี่ยนแปลงได้ เช่น การเลิกทาส
- อาจเปลี่ยนถ้าปัญหาไม่ได้แก้ไข หรือลดลง เช่น การรวมอำนาจ เป็นการกระจายอำนาจ
- การตีความของมนุษย์จากสภาวะหนึ่ง เช่น เชื่อว่าโลกแบน
- พิจารณาผลลัพธ์ขั้นสุดท้าย (บริหารภาครัฐ บริหารผลลัพธ์ คำนาจ ขั้นปลายเสมอ)
ปรัชญา วรเดช จันทรศร[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
- การบริหารการเมือง
- วิทยาการจัดการ
- นโยบายสาธารณะ
- พฤติกรรมองค์การ
- การบริหารเปรียบเทียบและพัฒนา
- ทางเลือกสาธารณะ
- การแปรสภาพกิจกรรมรัฐเป็นเอกชน
- การพัฒนาการบริหาร
ขอบข่าย[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
อุทัย เลาหวิเชียร[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
3 ขอบข่าย
- การเมืองนโยบายสาธารณะ
- ทฤษฎีองค์การ
- เทคนิคการบรหิาร
กุลธน ธนพงศธร[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
สนับสนุนความคิดของคุณอุทัยแต่เพิ่ม การวิเคราะห์นโยบาย / ระบบ / การวางแผนและประเมินผล
สรุป[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
รปศ. เป็นศาสตร์แขนงหนึ่งในสังคมศาสตร์ประยุกต์ โดยใช้ความรู้สังคมศาสตร์มาปรับปรุง มิได้เป็นศาสตร์บริสุทธิ์ เป็น สหวิทยาการ มีขอบเขตกว้างขวางครอบคลุมนโยบายสาธารณะ การบริหารงานบุคคล การคลัง งบประมาณ องค์การและการบริหารงานต่างๆ
จุดหมายถือ ความผาสุกของประชาชน